مطالعه ی فوق ریزبینی سلول های گرانولوزای فولیکول های تخمدانی موش صحرایی متعاقب ایجاد دیابت تجربی و درمان با متفورمین

دیابت یک بیماری متابولیکی است که بر تمام بدن از جمله دستگاه تناسلی ماده تاثیر می گذارد و از عوامل موثر در ناباروری می باشد. متفورمین از داروهای رایج کنترل قند خون بیماران دیابتی است. هدف این مطالعه بررسی تغییرات فوق ریزبینی فولیکول های تخمدانی رت های دیابتی و سنجش میزان اثربخشی داروی متفورمین در این زمینه بود.
36 سر رت ماده بالغ نژاد Sprague-Dawley (210-170گرم) در 3 گروه (کنترل، دیابتی و دیابتی درمان شده با متفورمین) مطالعه شدند. در گروه های دوم و سوم، رت ها با تزریق mg/kg 45 استرپتوزوتوسین دیابتی و در گروه سوم با mg/kg/day 100 متفورمین منوهیدروکلراید تیمار شدند. در پایان دوره آزمایش، رت ها تشریح و تخمدان راست آن ها پس از آماده سازی، با میکروسکوپ الکترونی عبوری (TEM) مطالعه گردیدند.
تغییرات ایجادشده در سلول های گرانولوزای فولیکول های تخمدانی رت های گروه دیابتی در مقایسه با گروه کنترل شامل کوچک و چروکیده شدن سلول گرانولوزا، کوچک شدن، بی نظمی شکلی و کاهش فعالیت هسته سلول (متراکم تر شدن کروماتین)، کاهش تعداد و ظهور اشکال غیرطبیعی اندامک های سیتوپلاسم سلول، تجمع قطرات لیپیدی در سیتوپلاسم، ازهم گسیختگی سلول های تاج شعاعی و فاصله گرفتن آن ها از پرده شفاف است. کاهش تعداد و هموژن شدن میتوکندری ها، بالونی شدن کریستاهای برخی از میتوکندری ها، تورم شبکه های آندوپلاسمی صاف و دانه دار از بارزترین تغییرات اندامکی در گروه دیابتی بودند.
دیابت باعث ایجاد تغییرات فرا ساختاری آپوپتوزی در سلول های گرانولوزا شده و منجر به آترزی فولیکول های در حال رشد خواهد. درمان با متفورمین می تواند در ایجاد شرایط بهتر در موارد ذکرشده در بیماران دیابتی موثر باشد.