رابطه انگیزش تحصیلی و روان درستی در دانش آموزان دبیرستانی

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه انگیزش با روان درستی در دانش آموزان دبیرستانی انجام گرفته است. بدین منظور 452 دانش آموز (253 دختر و 199 پسر دوره متوسطه) با روش خوشه ایچندمرحله ای از مدارس شهر شیراز انتخاب شدند؛ شرکت کنندگان در پژوهش مقیاس های روان درستی ریف (1989) دارای شش بعد (روابط مثبت با دیگران، استقلال، تسلط بر محیط، رشد شخصی، هدفمندی در زندگی و پذیرش خود) و مقیاس انگیزش تحصیلی گی، والرند و بلانچارت (2000) دارای چهار بعد (بی انگیزشی، نظم جوئی برونی، نظم جوئی شناسایی شده و نظم جوئی درونی) را تکمیل نمودند. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد روابط مثبت با دیگران توسط نظم جوئی شناسایی شده و بی انگیزشی به ترتیب به صورت مثبت و منفی پیش بینی می شود. همچنین مولفه استقلال توسط بی انگیزشی و نظم جوئی برونی به صورت منفی پیش بینی می شد. مولفه های تسلط بر محیط و پذیرش خود نیز توسط نظم جوئی درونی به صورت مثبت و بی انگیزشی به صورت منفی پیش بینی می شدند. همچنین مولفه های رشد شخصی و هدفمندی توسط نظم جوئی درونی و نظم جوئی شناسایی شده به صورت مثبت و توسط بی انگیزشی به صورت منفی پیش بینی می شدند. در کل یافته ها حاکی از این بود که طیف نظم جوئی درونی به صورت مثبت و طیف ابتدایی انگیزش یعنی بی انگیزش و نظم جوئی برونی توانایی پیش بینی مولفه های روان درستی را دارد. از این مطالعه نتیجه گرفته می شود که انگیزش به صورت مثبت با پیامدهای مثبت با روان درستی رابطه دارد. بنابراین باید عواملی که منجر به نظم جوئی درونی در دانش آموزان می شود را شناسایی و در راستای ارتقای آن برنامه ریزی کرد.