بررسی رابطه بین کاربست مولفه های سازمان یادگیرنده و کیفیت زندگی کاری اعضای هیئت علمی دانشگاه ها

هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه بین به کارگیری مولفه های سازمان یادگیرنده (قابلیتهای شخصی، مدلهای ذهنی، آرمان مشترک، یادگیری تیمی و تفکر سیستمی) و کیفیت زندگی کاری اعضای هیئت علمی دانشگاه های آزاد اسلامی غرب استان مازندران بود. روش پیمایشی از نوع همبستگی برای این پژوهش انتخاب شد. جامعه آماری شامل کلیه اعضای هیئت علمی تمام وقت دانشگاه های آزاد اسلامی غرب استان مازندران بود که از این تعداد 214 نفر از طریق نمونه گیری تصادفی طبقه ای به طور تصادفی انتخاب شدند. در این تحقیق دو پرسشنامه محقق ساخته از جمله پرسشنامه سازمان یادگیرنده شامل 30 سوال و پرسشنامه کیفیت زندگی کاری شامل 32 سوال برای تولید داده استفاده شد. ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه سازمان یادگیرده معادل 81/0 و ضریب آلفای پرسشنامه کیفیت زندگی کاری معادل 84/0 محاسبه شد. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل چندگانه، آزمون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس یک راهه استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین کاربست مولفه های سازمان یادگیرنده و کیفیت زندگی کاری اعضای هیئت علمی رابطه معنا دار وجود دارد. بین مولفه های سازمان یادگیرنده (قابلیتهای شخصی، مدلهای ذهنی، آرمان مشترک، یادگیری تیمی و تفکر سیستمی) با کیفیت زندگی کاری اعضای هیئت علمی رابطه معنا دار وجود دارد. میان مولفه های سازمان یادگیرنده، مولفه مدلهای ذهنی می توانند بهترین پیش بینی کننده کیفیت زندگی کاری اعضای هیئت علمی باشند.