مقایسه اثر بخشی محلول موضعی ترکیب اسید سالیسیلیک 2% و اریترومایسین 4% با محلول موضعی اریترومایسین 4% به تنهایی در درمان آکنه ولگاریس خفیف تا متوسط

آکنه ولگاریس یکی از شایع ترین بیماری های پوستی است که واحد پیلوسباسه را درگیر می کند و ناشی از هیپرکراتینیزاسیون، افزایش تولید سبوم و التهاب می باشد. این بیماری شایع پوستی 85 درصد از افراد 24-12 ساله را مبتلا کرده به عنوان یک رخ داد فیزیولوژیک در این گروه سنی تلقی می شود.
در یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی دو سویه کور، 50 بیمار مبتلا به آکنه ولگاریس خفیف تا متوسط که شرایط ورود به مطالعه را داشتند، در قالب دو گروه کنترل و مداخله (بترتیب گروه A و B هرکدام 25 نفر) بررسی و تاثیر محلول موضعی اریترومایسین 4% به تنهایی با محلول موضعی ترکیب اسید سالیسیلیک 2% و اریترومایسین 4% در درمان آکنه ولگاریس خفیف تا متوسط مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفتند.
در کل، 14 نفر (28 درصد) از بیماران مرد و 36 نفر (72 درصد) هم زن بودند. میانگین سنی کل بیماران مورد بررسی، 2/3± 3/20 سال بود که در محدوده سنی 29-15 سال قرار داشتند. میانگین TLC (تعداد کل ضایعات) انتهای دوره درمانی، در گروه اریترومایسین 6/6± 6/21 و در گروه اریترومایسین با سالیسیلیک اسید 5± 8/9 بود که تفاوت آن از لحاظ آماری معنی دار بود(0001/0= P). در گروه اریترومایسین 16 درصد و در گروه اریترومایسین با سالیسیلیک اسید 76 درصد بیماران به درجاتی دچار عوارض دارویی از قبیل سوزش، اریتم و خشکی پوست شدند که تفاوت دو گروه نیز به لحاظ آماری معنی دار بود(0001/0= P).
با توجه به نتایج حاصله می توان این گونه بیان کرد که اثربخشی ترکیب اریترومایسین 4 درصد و سالیسیلیک اسید 2 درصد در درمان آکنه ولگاریس صورت بیشتر از اریترومایسین 4 درصد به تنهایی است ولی برخی عوارض دارویی از قبیل سوزش، اریتم و خشکی پوست در درمان ترکیبی بیشتر از اریترومایسین به تنهایی است.