تاثیر شش هفته تمرین استقامتی بر میزان VEGF و اندوستاتین بافت توموری در موش های مبتلا به سرطان پستان

بافت توموری برای رشد به آنژیوژنز وابسته است. زمانی که سطوح فاکتورهای آنژیوژنیک بر فاکتورهای آنتی-آنژیوژنیک غلبه کند، آنژیوژنز اتفاق می افتد. بنابراین هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر شش هفته تمرین استقامتی بر مقادیرVEGF (فاکتور آنژیوژنیک) و اندوستاتین (فاکتور آنتی آنژیوژنیک) بافت توموری در موش های مبتلا به سرطان پستان بود.
موش های ماده ی نژاد بالب سی (20= n، سن 7-5 هفته، وزن 2 ±18 گرم) به مدت دو هفته با شرایط آزمایشگاه و نوارگردان سازگار شدند. سپس از طریق جراحی زیرجلدی تومور آدنوکارسینومای موشی سرطانی شده و بعد از یک هفته استراحت به دو گروه تمرین و کنترل تقسیم بندی شدند. گروه تمرین شش هفته تمرین استقامتی را به طور فزاینده اجرا کرد (پنج جلسه در هفته،20دقیقه، 50% - 68% VO2max). 48 ساعت بعد از آخرین جلسه ی تمرین، بافت توموری جداسازی شده و سطوح پروتئینی اندوستاتین و VEGF از طریق آزمایش وسترن بلات ارزیابی شد. از آزمون t مستقل جهت مقایسه ی تمام داده های مربوط به دو گروه استفاده گردید.
نتایج نشان داد که VEGF در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل به طور معناداری افزایش یافت، اما افزایش اندوستاتین در گروه تمرین معنا دار نبود. میزان افزایش حجم تومور در گروه تجربی بسیار کمتر از گروه کنترل بود. با این وجود پژوهش حاضر نشان داد که احتمالا تمرین ورزشی نمی تواند باعث کاهش رگ زایی در بافت توموری شود. تحقیقات بیشتر در این زمینه می تواند ابهامات مربوط به ساز و کار های سلولی- مولکولی دیگر در کاهش حجم تومور را مشخص سازد.