آگاهی و استفاده از پزشکی مبتنی بر شواهد در میان پزشکان عمومی، رزیدنت ها و متخصصین بخشی از مناطق کشور

پزشکی مبتنی بر شواهد استفاده درست، صحیح و خردمندانه از بهترین شواهد در تصمیم گیری بالینی برای مراقبت از تک تک بیماران است. پزشکان نیازمند آموزش استفاده از مفاهیم اپیدمیولوژی بالینی و آشنایی با منابعی نظیر «کوکران» یا «دار» می باشند. هدف این مطالعه تعیین میزان آگاهی و به کارگیری پزشکی مبتنی بر شواهد در میان پزشکان بخشی از مناطق کشور است.
پژوهش از نوع مقطعی بود. جامعه پژوهش پزشکان عمومی، رزیدنت ها و متخصصین بیمارستان های بخشی از مناطق کشور در سال 1390 بودند. حجم نمونه 245 نفر تعیین شد. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه، مشتمل بر اطلاعات زمینه ای و اطلاعات مبتنی بر اهداف طراحی شد. روایی صوری و محتوی به وسیله افراد صاحب نظر و پایایی آن با =0.8 α تایید شد. داده ها به وسیله نرم افزار Spss16 و با آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
پزشکان آگاهی متوسطی از پزشکی مبتنی بر شواهد داشتند. 149 نفر (8/60درصد) با پایگاه مدلاین آگاهی داشتند، اما کمتر از 10درصد آن ها از این پایگاه ها استفاده می کردند. همچنین 165 نفر(3/67درصد) پزشکان با اصطلاح متاآنالیز آگاهی دارند، اما درصد کمی از نتایج آن استفاده می کنند.
با آنکه پزشکان آگاهی متوسطی نسبت به پزشکی مبتنی بر شواهد دارند؛ اما از این رویکرد جهت پاسخگویی به سوالات خود در درمان بیماران استفاده نمی کنند، به نظر می رسد ناکافی بودن انگیزه و عدم سرمایه گذاری های لازم جهت تحقق این رویکرد، موجب بی توجهی پزشکان در به کارگیری آن در طبابت شده است.