رابطه سبک های رهبری مربیان و انسجام گروهی تیم های حاضر در دهمین المپیاد ورزشی دانشجویان پسر کشور (1389)

هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه بین سبک های رهبری مربیان و انسجام گروهی تیم های انفرادی و گروهی حاضر در دهمین المپیاد ورزشی موسسات آموزش عالی کشور در تابستان 1389 است. نمونه این پژوهش 321 نفر از ورزشکاران (N=1906) حاضر در المپیاد بودند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسش نامه 40 سوالی مقیاس رهبری در ورزش (LSS) (چلادورای، 1980) و پرسش نامه 18 سوالی محیط گروهی (GEQ) (کارون و همکاران، 1985) بوده که به ترتیب ادراک ورزشکاران از سبک رهبری مربی خود و انسجام گروهی تیم ها را مورد سنجش قرار می دهد. ثبات درونی پرسش نامه-ها در مطالعه ای راهنما و با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب 0.85 و 0.73 به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های کالموگراف اسمیرنوف، tدو گروه مستقل، ضریب همبستگی پیرسون، تجزیه و تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و تعقیبی بونفرونی در سطح معنی داری 05/0≤P استفاده شد. نتایج نشان داد مربیان از سبک رهبری آموزش و تمرین بیشتر و از سبک آمرانه کمتر استفاده می-کنند.میزان انسجام تکلیف و اجتماعی در میان تیم های انفرادی و گروهی تفاوت معناداری نداشت. در پایان، نتایج نشان داد میان سبک های رهبری آموزش و تمرین، دموکراتیک، حمایت اجتماعی و بازخورد مثبت با انسجام گروهی ارتباط مثبت و معنادار و میان سبک رهبری آمرانه با انسجام گروهی ارتباط منفی و معناداری وجود دارد.