نمودهای باور اساطیری ذی روح بودن درخت در قصه های عامیانه ی هرمزگان

مطالعات فرهنگی در حوزه ی فولکلور و فرهنگ عامه از اهمیت فراوانی برخوردار است و به صورت های مختلف انجام می شود. یکی از این صورت ها مطالعه ی اسطوره ای فرهنگ عامه است. در این مقاله تلاش شده است با بررسی نمودهای باور اساطیری «ذی روح بودن درخت» در قصه های عامیانه ی هرمزگان، اهمیت بازخوانی ادب عامه به عنوان گنجینه ای سرشار از باورها و نمادهای کهن و اساطیری به طورعام و قصه های عامیانه ی هرمزگان به طور خاص، بیشتر از گذشته مورد توجه پژوهشگران ادب و فرهنگ ایران قرار گیرد و بستر را برای تحقیقات جدی تر در حوزه های فرهنگی و علوم انسانی این منطقه هموار سازد. نتیجه ی نهایی این مقاله را می توان این گونه خلاصه کرد: در قصه های عامیانه ی هرمزگان، باور اساطیری «ذی روح بودن درخت» از بسامد بسیار بالایی برخوردار است و معمولا به یکی از اشکال نه گانه ی: وصلت درختان با یکدیگر، تسهیل زایمان به کمک درخت، باور به حضور دیو و جن مذکر در درخت، باور به حضور پری و دیو مونث در درخت، پیوند سرنوشت انسان با درختی خاص، تداوم زندگی انسان در درخت، نهی از آزردن درختان به سبب روح ساکن در آن، رسم مجازات و عقوبت انسانها بر درخت، آیین قربانی به پیشگاه درخت و کشتزار نمود می یابد.