ممیزی کیفیت آموزش موسسات آموزش عالی در قالب مدل مدیریت کیفیت فراگیر با رویکرد فازی

آموزش عالی به عنوان موتور محرکه پیشرفت جوامع امروزی بخش اعظمی از تحقیقات سازمانی را به خود اختصاص داده است. اما مدلها و روش های ممیزی کیفیت در این موسسات همواره محل بحث و اختلاف بوده است. هدف مقاله حاضر ارائه چارچوبی برای ارزیابی کیفیت موسسات آموزش عالی با بهره گیری از رویکرد فازی و عبارات کلامی به عنوان مفاهیم نوین ممیزی بود. در این چارچوب، عناصر مدیریت کیفیت فراگیر در دو بخش توانمندسازها و نتایج دسته بندی و روش شفاف و ساده ای برای ارزیابی آنها ارائه شده است. این پژوهش از نظر رویکرد کلی کاربردی بوده و با استراتژی پیمایشی اجرا شده است. جامعه آماری اعضای هیئت علمی دانشگاه یزد به تعداد 329 نفر بود که با استفاده از دقت 15/0، واریانس 5/1و سطح اطمینان 95/0 تعداد 145 نمونه انتخاب شدند. پایایی پرسشنامه با استفاده از آلفای کرونباخ(83%) و روایی سازه آن با استفاده از فن تحلیل عاملی بررسی شد. نتایج بررسی با استفاده از روش تاپسیس فازی نشان داد که کیفیت آموزش در دانشگاه یزد نسبت به سایر ابعاد از وضعیت خوبی برخوردار است و استراتژی و خط مشی در کمترین مقدار در بین گزینه ها قرار دارد.