ارتباط بین سطح پلاسمائی فیبرینوژن با پیامد در بیماران با تشدید حاد بیماری انسدادی مزمن ریه

بیماری انسداد مزمن ریوی (COPD) به عنوان بیماری سیستمیک با التهاب مزمن در نظر گرفته می شود که حملات تشدید دارد. پیش بینی صحیح تر پیش آگهی می تواند به انتخاب بیماران و تداخلات درمانی لازم کمک کند.
فیبرینوژن که یک نشانگر التهاب است هدف این مطالعه ارزیابی ارزش فیبرینوژن برای پیشگویی پیامد در تشدید COPD است.
در این مطالعه همگروهی بیمارانی که به علت تشدید حاد COPD در بخش ریه بستری شده بودند به دو گروه سطح فیبرینوژن پلاسما بالا (400mg/dL) و کمتر تقسیم شدند و از نظر طول مدت بستری و پیامد ثبت شد ناشی نیاز به انتقال به ICU، نیاز به انتوباسیون و ونتیلاسیون مکانیکی و مرگ در بیمارستان به عنوان پیامدهای بد پیگیری شدند ارتباط سطح فیبرینوژن پلاسما با پیامد با استفاده از t-test سنجیده شد.
. از 54 بیمار 15 بیمار پیامد بد 39 بیمار پیامد خوب داشتند میانگین فیبرینوژن پلاسمادر بیماران با پیامد خوب mg/dL 55/96 ± 67/155 و در بیماران با پیامد بد mg/dL 43/256 ± 36/530 بود (001/0= P).
میانگین طول مدت بستری در بیمارستان در بیماران با سطح فیبرینوژن بالای 400mg/dL برابر با 7/13 روز و در بیماران با سطح فیبرینوژن کمتر از 400mg/dL برابر2/5 روز بود (001/0 = P).
که سطح فیبرینوژن پلاسما در زمان بستری با پیامد نامطلوب در بیماران با تشدید حاد COPD ارتباط دارد و می تواند به عنوان نشانگربرای پیش آگهی در بیماران با تشدید COPD به کار رود.