ارزیابی آثار کنوانسیون پالرمو بر صلاحیت جزایی- قضایی کشور در پرتو حقوق جزای بین الملل و قانون مجازات اسلامی جدید

علی الاصول در حقوق جزایی بین الملل، قاعده ای عام و کلی وجود ندارد که دولت ها را از انتخاب اصلی از اصول صلاحیت و اعمال آن منع نماید.
لذا کشورها در قوانین داخلی خود اصول مختلف کیفری اعم از صلاحیت های سرزمینی، شخصی، حمایتی یا تکمیلی و جهانی را مورد پیش بینی قرار می دهند؛ بر این اساس در تحقیق حاضر به مواضع قانون گذار کشورمان در زمینه صلاحیت های کیفری در نظام حقوقی جزایی جمهوری اسلامی ایران (قانون مجازات اسلامی کشورمان که اخیرا«به تصویب مجلس شورای اسلامی رسیده است) پرداخته و سپس به جایگاه صلاحیت کیفری در کنوانسیون ملل متحد علیه جرایم سازمان یافته فراملی (موسوم به کنوانسیون پالرمو) می پردازیم؛ البته با عنایت به اینکه جمهوری اسلامی ایران تاکنون به کنوانسیون فوق نپیوسته است و یکی از دغدغه های اصلی مبادی ذی ربط در نظام جمهوری اسلامی، تاثیراتی است که کنوانسیون حاضر در زمینه صلاحیت های قضایی –جزایی داراست با انجام تحقیق حاضر و بررسی تجربیات کشورهای عضو کنوانسیون بر آنیم به ارزیابی بهتری در خصوص تاثیر کنوانسیون پالرمو در حوزه صلاحیت کیفری دستگاه قضایی کشورمان بدست آوریم.