بررسی وضعیت سلامت روانی پرستاران شاغل در بیمارستان های دولتی شهر خرم آباد

پرستاران به دلیل مشکلات شغلی و شرایط سخت کاری بیشترین استرس شغلی را تجربه می کنند و در معرض آسیب بیشتری قرار دارند. پرستارانی که از سلامت عمومی خوبی برخوردار نیستند، قادر نخواهند بود که مراقبت های موثری از بیماران انجام دهند. با توجه به اهمیت ارتقاء سلامت روان پرستاران و نقش کلیدی آنها بر کیفیت ارائه خدمات پرستاری، محقق بر آن شد تا تحقیقی را در خصوص تعیین وضعیت سلامت روان در پرستاران انجام دهد.
با توجه به یافته مهم این پژوهش مبنی بر تاثیر مثبت و معنادار فعالیت ورزشی در سلامت روان، ضروری به نظر می رسد که پرستاران فعالیت های ورزشی منظم را در برنامه زندگی خود قرار دهند و بدین وسیله موجبات ارتقاء سلامت عمومی خود را فراهم آورند.
در کل 78 نفر (2/46 درصد) سلامت روان مطلوب و 91 نفر (8/53 درصد) دارای اختلال در سلامت روان بودند. میزان سلامت روان کلی با میانگین 9/27 درصد و انحراف معیار 1/13 بدست آمد. در خصوص ابعاد سلامت عمومی بیشترین نشانه عدم سلامت روان در بعد عملکرد اجتماعی (5/9%) بود و کمترین نشانه عدم سلامت در بعد افسردگی (3%) بود. در بررسی ارتباط بین سلامت روان و ویژگی های دموگرافیک (نوبت کاری، سن، جنس و وضعیت تاهل و سابقه کار و سطح درآمد) هیچگونه ارتباط معناداری مشاهده نگردید. اما بین فعالیت ورزشی با سلامت روان ارتباط معناداری مشاهده گردید.
پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی- مقطعی از نوع همبستگی می باشد که در کل 169 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان-های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی لرستان مورد بررسی قرار گرفتند. گردآوری داده ها توسط دو پرسشنامه که شامل اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه سلامت روان (GHQ-28) بود انجام گرفت و اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از روش های آماری توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (آزمون های chi-squar، T- test و ANOVA) و با استفاده از نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت