مقایسه تاثیر دیدروژسترون خوراکی و پروژسترون واژینال در حمایت از فاز لوتئال سیکل های IVF

حمایت از فاز لوتئال از اجزاء اساسی در موارد استفاده از تکنیک های کمک باروری می باشد. حمایت از فاز لوتئال می تواند توسط عوامل مختلفی از جمله پروژسترون، استرادیول و پروژسترون، hCG یا آگونیست های GnRH صورت گیرد. به منظور حمایت از فاز لوتئال در سیکل های IVF، تجویز پروژسترون به طور روتین انجام می گیرد.
هدف از این مطالعه مقایسه تاثیر دیدروژسترون خوراکی و پروژسترون واژینال در حمایت از فاز لوتئال سیکل های IVF می باشد.
80 زن با شرح حال ناباروری با عامل مردانه تحت تحریک کنترل شده تخمدان برای درمان IVF قرار گرفتند. معیارهای ورود به مطالعه شامل سن کمتر از 40 سال و استفاده از پروتکل استاندارد سیکل های IVF (GnRH analogue) با شرح حال سیکل های قاعدگی نرمال بود. این بیماران به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند: گروه اول (40 نفر) دریافت کننده دیدروژسترون خوراکی mg10 چهار بار در روز (mg40 روزانه) و گروه دوم (40 نفر) دریافت کننده پروژسترون واژینال mg400 دو بار در روز (mg800 روزانه).سپس بیماران دو گروه مورد مقایسه قرار گرفتند.
میزان حاملگی کلینیکی در گروهی که پروژسترون واژینال دریافت کرده بودند، نسبت به گروهی که دیدروژسترون خوراکی دریافت کرده بودند بیشتر بود، ولی این تفاوت معنی دار نبود (0/52=p). همچنین میزان سقط در دو گروه یکسان بود. تفاوت بین دو گروه از نظر تعداد فولیکول های انترال، تعداد جنین-ها، طول فاز لوتئال، ضخامت آندومتر، تعداد اووسیت های متافاز II نیز معنی دار نبود (0/05

نتیجه گیری

نتایج این مطالعه بیانگر این است که دیدروژسترون خوراکی به اندازه پروژسترون واژینال در حمایت از فاز لوتئال زنانی که تحت IVF قرار می گیرند، موثر است.