اثر تمرین ورزشی سرعتی بر پاسخ و سازگاری آنزیمی، متابولیتی و هورمونی مردان سالم
اصول زیر بنایی در هر برنامه تمرینی شناخت منابع انرژی و درک پاسخ های هورمونی و متابولیکی است. هدف از تحقیق تعیین اثر تمرین سرعتی بر پاسخ هورمونی غدد درون ریز دوندگان مرد طی مراحل گوناگون فعالیت منتخب بود.
تحقیق حاضر از نوع تحقیقات نیمه تجربی با طرح سری های زمانی بود. نمونه آماری مطالعه 10 تن از دوندگان دوهای سرعت عضو تیم دانشگاه مازندران بودند. جهت ارزیابی آزمودنی ها تست تمرین پیش رونده استاندارد با سرعت 1/7 مایل در ساعت و شیب 5/2 درجه اجرا گردید. سپس آزمودنی ها به مدت 6 هفته پروتکل تمرینات سرعتی را اجرا کردند. شدت تمرین 60 درصد ضربان قلب بیشینه بود.طی اجرای پروتکل مجموعا 10 نمونه خونی گرفته شد.
نتایج تحقیق بیانگر کاهش معنادار در ضربان قلب آزمودنی ها بود (05/0>p). در خصوص هورمون های آنابولیکی رشد و تستوسترون پس از تمرینات افزایش غیر معناداری مشاهده شد (05/0<p). به علاوه، مقادیر T3 نیز کاهش معناداری را نشان داد (05/0 >p) منتها مقادیر T4 به طور معناداری حین و پس از آزمون افزایش یافته بود (05/0 >p). دو آنزیم لاکتات دهیدروژناز و کراتین فسفوکیناز طی وهله های مختلف تمرینی به طور معناداری افزایش یافته بود (05/0>p) منتها در قیاس با نتایج پیش آزمون، از مقادیر پس آزمون آنها کاسته شده بود.
به نظر می رسد اجرای 6 هفته تمرین سرعتی با پروتکل بیان شده و شدت همراه با آن، بتواند افزایش عملکرد ورزشی افراد را به واسطه تغییر در نیمرخ هورمونی و متابولیکی بهبود بخشد.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.