براعت استهلال در تاریخ جهانگشای جوین

مقاله ی حاضر به بررسی استعاره در شعر سعید خان مولتانی، شاعر پارسی گوی قرن یازده پاکستان می پردازد. هر شعری از جنبه زیباشناختی به عواملی بستگی دارد که تحلیل آنها می تواند،کاشف بخشی از زیبایی های اثر ادبی باشد.یکی از این عوامل، استعاره است که ازمهمترین ابزار انتقال زبان، از کاربرد حقیقی، به کاربرد مجازی وادبی آن به حساب می آید و بیش از عوامل دیگر در نوآوری و ایجاد سبک شخصی شاعر نقش دارد. بررسی استعاره در یک اثر موجب شناخت بیشتر هنر نمایی های شاعر در عرصه ی خیال و فهم بهتر شعر او می شود. در این مقاله با استفاده از روش تحلیل دقیق وهمه جانبه ی متن دیوان سعید خان مولتانی به جایگاه استعاره در شعر او می پردازیم و بسامد کاربرد این صورت خیالی را در دیوان شاعر به نمایش می گذاریم تا بدین وسیله وجهه ی هنری سخن او را در استفاده از این تمهید ادبی مشخص سازیم.تحلیل اشعار دیوان نشان می دهد که استعاره ی تبعیه در بالاترین مرتبه ی کاربرد و استعاره های مکنیه، مطلقه، مجرده و مرشحه به ترتیب در مراتب بعدی قرار می گیرند.