شناسایی متغیرهای اثرگذار بر تحقق نوآوری در سازمان های ایرانی و ارائه راهکارهایی برای توسعه آن

پژوهش ها نشان می دهد که سازمان هایی که تاکید بیشتری بر نوآوری سازمانی دارند نسبت به دیگر سازمان ها موفق ترند. به همین دلیل در چند دهه اخیر، توجه نوآوری سازمانی به یک ضرورت غیرقابل اجتناب تبدیل شده است چرا که سازمان ها از طریق نوآوری سازمانی می توانند شاخص های مزیت رقابتی خود را بهبود و توسعه دهند هدف از این پژوهش بررسی شناسایی متغیرهای تاثیرگذار بر تحقق نوآوری سازمانی و ارائه راهکارهایی برای توسعه آن در سازمان های ایرانی است.
روش انجام پژوهش تحلیل اسنادی و مبتنی بر ادبیات نظری بوده و به منظور گرد آوری داده ها برای پاسخگویی به پرسش های پژوهش، اسناد و مدارک موجود و مرتبط گردآوری شده و به شیوه کیفی تحلیل گردیده اند.
مهم ترین دلایل توجه به نوآوری سازمانی عبارتند از افزایش بهره وری سازمانی، توسعه و بهبود عملکرد سازمانی، رشد اقتصادی، عامل رشد و توسعه، مزیت رقابتی. نتایج دیگر این پژوهش نشان داد که مهم ترین ویژگی سازمان نوآور انعطاف پذیری در رویارویی با بحران ها، پذیرش ایده های نوین توسط مدیران و مسئولان سازمان، ساختار سازمانی انعطاف پذیر، سازمان ریسک پذیر و بی باک است. همچنین نتایج نشان داد که مهم ترین عوامل موثر بر نوآوری سازمانی عبارت از ریسک پذیری، انعطاف داشتن، خلاقیت، اعتماد به نفس، تحمل ابهام، داشتن کارکنان خلاق و جوان، حمایت سازمان ها از کارکنان خلاق، مسائل انگیزشی کارکنان، تفویض اختیار به کارکنان سازمان، ارزشمند شمردن کارکنان، ایجاد انعطاف پذیری و اصلاح نظام ارزیابی عملکرد، شیوه های مناسب پاداش دهی، فرهنگ سازمانی حمایتی، به وجود آوردن ساختار حمایت کننده نوآوری، حمایت سازمانی، سبک رهبری تحول آفرین، اعتماد سازمانی، سرمایه اجتماعی، ارتباطات سازمانی، سبک مدیریت، یادگیری سازمانی و سرمایه فکری می باشد.
بر اساس یافته های این پژوهش می توان گفت که به منظور توسعه نوآوری در سازمان های ایرانی باید بسترهای فرهنگی، زیرساخت های کلان، بسترهای اجتماعی، حمایت سازمانی، قوانین و مقررات حمایت کننده نوآوری در سازمان، هسته های پژوهشی و نوآوری در سازمان و... مهیا باشد تا سازمان های ما به سمت نوآوری حرکت کنند.