سنجش عوامل واگرایی ژئوپلیتیکی بین ایران و کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس و راهبردهای مقابله با آن

هدف این مقاله سنجش عوامل واگرایی در روابط ایران با کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس است. روش شناسی تحقیق بر پایه ی نظریه ی انسجام سیستمی است. روش تحقیق در مقاله ی حاضر میدانی (پیمایشی) است. ابزار اصلی گردآوری اطلاعات پرسشنامه و روش تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارSPSS صورت پذیرفته است.
در مجموع، پانزده عامل در جهت ایجاد واگرایی بین ایران و این کشورها مورد سنجش قرار گرفت که در بین عوامل مذکور به ترتیب می توان به اختلافات مذهبی و عقیدتی، برداشت متفاوت از امنیت، ایران هراسی، ناسیونالیسم، اختلافات ارضی و افزایش قدرت ایران در بستن تنگه ی هرمز اشاره کرد. به لحاظ تاثیرگذاری این عوامل بر حسب مولفه های چهارگانه، به ترتیب مولفه های نظامی امنیتی، اجتماعی فرهنگی، سیاسی دیپلماتیک و مولفه های اقتصادی مطرح می باشند.
نتایج این پژوهش نشان می دهد که مجموعه ای از عوامل و مولفه ها با ماهیت و کارکردهای متفاوت در ایجاد واگرایی بین ایران و این کشورها نقش آفرینی می کنند. بخشی از عوامل واگرا مختص به خود منطقه و دارای ماهیتی درون زا و بخشی دیگر در نتیجه ی نقش آفرینی ژئوپلیتیکی سیستم مداخله گر در منطقه به وجود آمده است.