سیاست نظامی تروریسم: دفاع راهبردی، حمله تاکتیکی

هدف مقاله ی حاضر، بررسی و تبیین رویکرد نظامی و مبارزاتی تروریسم در دو سطح راهبردی و تاکتیکی می باشد. فرضیه ی اصلی این است که مبارزات تروریستی (دشمن بدون مرز)، معطوف به «دفاع راهبردی» و «حمله ی تاکتیکی» می باشد. استدلال می شود که متخاصمان بسیار ضعیفی چون پارتیزان ها و تروریست ها آن قدر ضعیف اند که نمی توانند اهداف راهبردی را تامین نموده و به پیروزی قاطع در جنگ دست یابند. بنابراین، آنها باید دفاع راهبردی را اتخاذ کنند؛ یعنی با این هدف راهبردی که از نابودی قطعی و کاملشان توسط دشمن جلوگیری نمایند. در عین حال آنها قادر به انجام حملات تاکتیکی هستند، به عبارت دقیق تر از طریق کسب پیروزی های نظامی تاکتیکی درصدد افزایش هزینه ی تلاش دشمن و در نهایت از پای درآوردن نیروی اخلاقی (اراده ی جنگیدن) و نیروی فیزیکی (تسلیحات) دشمن خود می باشند، تا بلکه سرانجام به قوای کافی (یعنی دستیابی به تسلیحات نامتعارف راهبردی کشتار جمعی و هسته ای) برای انجام یک حمله راهبردی دست یابند. بنابراین، این که مبازرات تروریستی چگونه منجر به کسب پیروزی های نظامی تاکتیکی می شود؟ و گروه های تروریستی چگونه از نابودی قطعی و کاملشان جلوگیری به عمل می آورند؟ از زمره ی سوالات مورد توجه این مقاله می باشد. در ضمن روش تحقیق، توصیفی- تبیینی با استفاده ترکیبی حوزه ها و مفاهیم مطالعات راهبردی و دفاعی و هم چنین استفاده از منابع روزآمد و معتبر در دو فضای کتابخانه ای و دیجیتالی می باشد.