بررسی نیازها و عوامل انگیزشی اعضای هیات علمی برای انجام فعالیت های آموزشی در دانشگاه علوم پزشکی اراک در سال 1390

انگیزش یکی از ابزارهای مهم سوق دادن اعضای هیات علمی به انجام فعالیت های موثر و کارآمد در محیط های کاری می باشد. پژوهش حاضر بر مبنای نظریه هرزبرگ به بررسی نیازها وعوامل انگیزشی اعضای هیات علمی در دانشگاه علوم پزشکی اراک پرداخته است.
در این مطالعه تحلیلی مقطعی، از مجموع 168 نفر اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اراک 102 نفر به روش سرشماری به صورت کاملا آزادانه و آگاهانه، یک پرسشنامه 40 سوالی را که بر مبنای نظریه دو عاملی هرزبرگ طراحی شده، تکمیل کردند. داده ها با استفاده از آزمون های تی و مان ویتنی یو و شاخص های مرکزی و پراکندگی در نرم افزار SPSS ویرایش 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
میزان پاسخگویی به پرسشنامه ها 7/60 درصد بود. 5/24 درصد از اعضای هیات علمی در مقطع علوم پایه و 5/74 درصد در مقطع بالینی فعالیت داشتند. عوامل «ارتباط» و «پیشرفت و رشد»، در ایجاد انگیزش اعضای هیات علمی بیشترین تاثیر را داشته اند. عوامل «شرایط فیزیکی کار» و «حقوق و دستمزد» کمترین تاثیرگذاری را دارا بوده اند. بین سن اعضای هیات علمی با عوامل انگیزشی «ماهیت کار»، «مسوولیت و موقعیت شغلی» و«نحوه سرپرستی و نظارت»، همبستگی معنادار وجود داشت. ارتباط بین سابقه کار و عوامل «حقوق و دستمزد» و «امنیت شغلی» نیز معنادار بود.
ارتباط یکی از مهم ترین عوامل افزاینده انگیزش در اعضای هیات علمی است در حالی که شرایط فیزیکی محیط کار و حقوق و دستمزد کمترین تاثیرگذاری را در این زمینه دارند. با افزایش سن اعضای هیات علمی، حقوق و دستمزد، نحوه سرپرستی و نظارت و امنیت شغلی اهمیت بیشتری در ایجاد انگیزش دارند. به عبارت دیگر با افزایش سن و تجربه کاری، انتظارات هیات علمی از مجموعه مدیریتی دانشگاه تغییر می کند و چنانچه مسوولین ارزشیابی مناسبی از فعالیت افراد نداشته باشند، آن ها را در تصمیم گیری ها مشارکت نداده و به دلیل کیفیت فعالیت های مثبت مورد تشویق قرار ندهند، انگیزش مطلوبی در اعضا ایجاد نخواهد شد.