سیمای ملوک در شعر ملک

در آیینه شعر ملک الشعرای بهار، نمایه های مجسم شخصیتی فرمان روایان به خوبی هویداست. او به عنوان بزرگ ترین شاعر معاصر و صدای مردم، توانست انتظار این مردم را از فرمان روایان بیان کند و از زاویه دید آنها به نقد و داوری ملوک بنشیند. بهار در مواجهه با فرمان روایان عصر خوشبین است و به امید بهبودی اوضاع، تلخی پند را با شیرینی مدح درهم می آمیزد، هشدار و پند می دهد اما اگر کارگر نیفتاد، مردانه نقاب از چهره زشت حاکمان برمی دارد و آنان را رسوا می سازد، سراسر شعر او از تصاویر زشت حاکمان زمانه پر شده، اما فضای روشن امید به نسل آینده ایران در آن به خوبی پیداست. در این مقاله، سعی بر آن است که شخصیت و عمل کرد پادشاهان سلسله قاجار از نگاه او بررسی شود.