تحلیلی بر روند حکمروایی مدیریت سنتی و نوین در جامعه روستایی ایران

به موازات تغییر و تحولات اساسی در ساختارهای سیاسی، اقتصادی و اجتماعی کشور طی سالیان متمادی، مدیریت و فرایند حکمروایی در نواحی روستایی کشور نیز دچار تغییر و تحول شده است. بحث مدیریت روستاها در ایران طی چند دهه گذشته و شاید در یکصد سال اخیر در همه ابعاد یکی از مهم ترین و حساس ترین نگرانی های برنامه ریزان و متخصصین بوده است. این موضوع همان قدر که در ابعاد کلان حکومتی اهمیت فوق العاده ای دارد، برای روستاییان که اساس حیات اجتماعی- فرهنگی ایران بر آن ها استوار است، حایز اهمیت و ضرورت می باشد. هدف اصلی این مقاله بررسی و مقایسه تطبیقی فرایند مدیریت سنتی و نوین در جامعه روستایی ایران می باشد. روش تحقیق مقاله، توصیفی- تحلیلی مبتنی بر منابع اسنادی و کتابخانه ای بوده و با بررسی های ادبیات مکتوب درصدد بررسی و مقایسه روند و ساختار مدیریت روستایی قبل و بعد از انقلاب اسلامی و نقش و عملکرد سازمان های مدیریت روستایی در ایران می باشد. نتایج نشان می دهد تشکیلات اداره روستاها و مدیریت روستایی در کشور طی چند دهه گذشته ثبات چندانی نداشته و همواره در معرض تغییر و تحول بوده است که این تحولات نشان دهنده این است که تغییرات موجود در هر مقطع زمانی نارسا بوده است. در واقع نداشتن متولی مشخص برای مدیریت کلان روستایی همچنان وجود دارد و پراکندگی امور مدیریت روستایی، موازی کاری و تداخل وظایف دستگاه های اجرایی در این زمینه هنوز هم دیده می شود.