قضاوت: از اندیشه اسلامی تا ادبیات پسانوگرا

اندیشه های پسانوگرا در تمامی علوم انسانی ریشه دوانده است؛ با وجود این، بنیان این سیاق فکری از فلسفه زبان آغاز شده است، آن هنگام که سخن از قضاوت پیرامون معنا و دلالت به میان می آید و منتقد در مقام قاضی بر کرسی رای تکیه زده است. این نوشته، سعی دارد در شش زمینه، قضاوت های پسانوگرا پیرامون زبان و ادبیات را به نقد بنشیند و در کنار نقاط قوت احتمالی برخی از آنان، سایه های تردید را بر راستی و درستی بخش هایی دیگر بیفکنیم. روش ما در این نقد، نگاهی اسلامی است؛ یافته های ما موید آن است که با وجود نگاه مشترک به مفاهیمی چون تعلیق و چندمعنایی در تفسیر یک متن میان دو سوی بحث، برخلاف تاکید بر عدم و غیاب در نگاه پسانوگرا، در هرمنوتیک اسلامی آن مضامین بر حضور و هستی استوارند.