تاثیرتوام پروژسترون و ورزش بر اضطراب در موش های صحرایی ماده بالغ

هورمون های جنسی و ورزش هر کدام به تنهایی بر اضطراب اثرگذارند. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر ورزش و دوز فارماکولوژیک هورمون جنسی پروژسترون بر اضطراب، در موش های صحرایی ماده بالغ فاقد تخمدان انجام شد.
در این مطالعه تجربی، 40 سر موش صحرایی ماده بالغ ویستار به وزن تقریبی 20±200گرم مورد استفاده قرار گرفتند. تخمدان همه موش ها پس از بیهوشی برداشته و به طور تصادفی به 5 گروه گروه کنترل که هیچ گونه تیماری دریافت نکردند، گروه دریافت کننده روغن کنجد به عنوان حلال پروژسترون، گروه ورزش+روغن کنجد، گروه پروژسترون (8میلی گرم برکیلوگرم وزن بدن) و گروه پروژسترون+ورزش تقسیم شدند. نیم ساعت پس از تزریق درون صفاقی حلال یا پروژسترون یا قبل از آن انجام ورزش درصد دفعات ورود حیوان به بازوی باز و درصد زمان حضور در بازوی باز اندازه گیری شد.
تزریق درون صفاقی پروژسترون به میزان 8میلی گرم برکیلوگرم میانگین درصد ورود به بازوهای باز و نیز میانگین درصد زمان سپری شده در بازوهای باز را نسبت به گروه کنترل کاهش داد (p<0.05). انجام ورزش قبل از تجویز پروژسترون این دو علامت اضطراب ناشی از تزریق پروژسترون را مهار کرد.
تجویز هورمون پروژسترون در مقادیر فارماکولوژیک اضطراب را افزایش می دهد و فعالیت فیزیکی می تواند از این اثر بکاهد.