پنج عامل بزرگ شخصیت و تعلل ورزی آموزشی در دانشجویان

در پژوهش حاضر نقش پنج عامل بزرگ شخصیت، در تعلل ورزی آموزشی بررسی شد. نمونه ای مشتمل بر 550 دانشجو (350 دانشجوی دختر و 200 دانشجوی پسر) رشته های مختلف از ده دانشکده دانشگاه شیراز که به وسیله نمونه گیری خوشه ایبا واحد نمونه ای کلاس انتخاب شده بودند، مقیاس تعلل ورزی آموزشی، و پرسشنامه پنج عامل بزرگ شخصیت را تکمیل کردند. برای تحلیل اطلاعات از روش آماری رگرسیون و تحلیل مسیر استفاده شد. شواهد، موید پایایی و روایی مطلوب مقیاس ها بود. نتایج نشان داد که روان نژندی به صورت مستقیم و مثبت تعلل ورزی آموزشی را پیش بینی می کند، وظیفه مداری به صورت مستقیم و منفی تعلل ورزی آموزشی را پیش بینی می کند. یافته ها با توجه به تحقیقات پیشین به بحث گذاشته شده و در پایان پیشنهادها، کاربردها و محدودیت ها بیان شده است.