تبیین تاثیر جهانی شدن بر دیپلماسی فرهنگی در روابط بین الملل با تاکید بر نظریه ی صلح سازی

دیپلماسی فرهنگی به عنوان رکن اصلی دیپلماسی عمومی و قدرت نرم، در روابط بین کشورها مورد توجه است. هدف اصلی دیپلماسی فرهنگی، تلاش در جهت گفت و گوی فرهنگی در سراسر جهان، ایجاد روابط سازنده، بهبود ارتباطات و همکاری، جلوگیری از سوء تفاهم، کاهش درگیری های اجتماعی و فرهنگی و پیامدهای آن ها و ترویج صلح و ثبات جهانی از طریق تقویت و حمایت روابط فرهنگی است. جهانی شدن نیز که یک پیشروی در بین الملل گرایی است، عاملی کلیدی برای تمرین دیپلماسی است. پروسه ی جهانی شدن به ویژه در بعد فرهنگی، می تواند فرصت هایی برای دیپلماسی فرهنگی در فضای جهانی ایجاد نماید. این پژوهش، در صدد یافتن تاثیر جهانی شدن به عنوان متغیری مستقل و تاثیرگذار بر رهیافت دیپلماسی فرهنگی به عنوان یک متغیر وابسته و تاثیرپذیر است. با در نظر گرفتن این امر که در فرآیند جهانی شدن، نقش فرهنگ به طور فزاینده ای به سطحی جهانی مرتبط گردیده، پژوهش مزبور در صدد پاسخ به این سوال است که آیا این فرآیند، همان گونه که هانتینگتون پیش بینی می کرد، به برخورد تمدن ها می انجامد و یا به افزایش همکاری در روابط بین الملل منجر می گردد؛ همچنین با تاکید بر «نظریه ی صلح سازی»، این پژوهش در صدد تبیین فرصت های جهانی شدن برای دیپلماسی فرهنگی است