بیان پروتئین p53 و مطالعه هیستومورفولوژیکی اپیدرم در حیوانات آزمایشگاهی پس از تجویز کلادریبین

کلادریبین به عنوان داروی ضد نئوپلاسم و سرکوب کننده ایمنی و ضد التهاب عمل می کند. هدف این پژوهش مطالعه اثرات احتمالی این دارو بر اپیدرم می باشد. آزمایش بر روی موش صحرایی نژاد ویستار انجام گردید. گروه شاهد غذای استاندارد و آب دریافت کردند. گروه آزمایشی I تحت درمان کلادریبین مطابق با الگوی درمانی مولتیپل اسکلروز انسانی قرار گرفت. 24 ساعت پس از افزودن دوز دارو نمونه گیری جهت ارزیابی میکروسکوپی و هیستوشیمیایی انجام شد. دارو در گروه آزمایشی II نیز مطابق با روش مورد استفاده در گروه آزمایشی I تجویز گردید با این تفاوت که نمونه گیری 4 هفته بعد از آخرین تجویز دارو انجام شد. پس از اتمام دوره آزمایشی نمونه های پوست تمام موش ها تحت مطالعه هیستومورفولوژیک و ایمونوهیستوشیمیایی قرار گرفت. آنالیز نمونه های بافتی رنگ شده با هماتوکسیلین و ائوزین، تغییرات قابل مشاهده ای را در الگوی اپیدرم نشان داد. لایه های بافتی در مقایسه با گروه شاهد بسیار نازک تر شده بود. تفاوت حضور پروتئین p53 در گروه شاهد با دو گروه آزمایشی از نظر آماری معنی دار بود (P<0.0001). افزودن کلادریبین در گروه های آزمایشی سبب تغییر چهره بافتی اپیدرم می شود. بر اساس یافته های مورفولوژیکی و بیان پروتئین p53 می توان نتیجه گرفت که وقفه 4 هفته ای در تجویز دارو موجب کمک به بازسازی بافت اپیتلیوم پوست موش صحرایی می شود.