ارزیابی تغییرات سلولی بافت طحال و تغییرات سرولوژیک خون محیطی در اتوترانسپلنتیشن طحال در مقایسه با موارد اسپلنکتومی شده در رت

آسیب طحال ازجمله شایع ترین آسیب های ناشی از تروما می باشد. زمانی که اسپلنکتومی طحال به علت آسیب وارده اجتناب ناپذیر باشد، اتوترانسپلنت بافت طحال تنها گزینه ممکن برای حفظ عملکرد طحال می باشد. عملکرد ایمونولوژیک طحال در مقابله با عفونت ها بسیار حائز اهمیت است اما میزان جبران فعالیت ایمونولوژیک و میزان بازآرایی ساختاری طحال پس از کاشت در مقایسه با حجم طحال کاشته شده تاکنون مشخص نشده است. هدف از این مطالعه ارزیابی تغییرات سلولی بافت طحال و تغییرات سرولوژیک خون محیطی در اتوترانسپلنتیشن طحال در امنتوم رت می باشد.
در این مطالعه تجربی تصادفی شده کنترل دار، 80 رت نر ویستار در 4 گروه مطالعه به طور تصادفی قرار گرفتند. گروه Sp، تحت اسپلنکتومی، گروه Au، تحت اسپلنکتومی و کاشت 3 قطعه از بافت طحالی مشتمل بر 15-10درصد از حجم آن در امنتوم بزرگ و گروه Sh، تحت لاپاراتومی با تحریک پریتوئن قرار گرفتند. گروه Co به عنوان گروه کنترل پیگیری شدند. 10 مورد از موارد هر گروه به طور تصادفی جداشده و به مدت 6 ماه و 10 مورد دیگر به مدت 12 ماه مورد پیگیری قرار گرفتند. در پایان دوره پیگیری نمونه خونی اخذشده ازنظر شمارش لکوسیتی و لنفوسیتی وپلاکت و همچنین سطح ایمونوگلوبولین M سرمی سنجش شد و میان گروه های مطالعه مورد مقایسه قرار گرفت. همچنین در گروه اتوترانسپلنت شده پس از لاپاراتومی مجدد، بافت طحال کاشته شده ازنظر ماکروسکوپیک و میکروسکوپیک بررسی و در دو گروه پیگری مورد مقایسه قرار گرفت.
نتایج مطالعه ما نشان داد پس از پیگری 6 و 12 ماهه ازنظر شمارش لکوسیتی و لنفوسیتی میان گروه های مطالعه تفاوتی وجود نداشت. شمارش پلاکتی در گروه Sp در پایان ماه 6 و 12 بیشتر از گروه کنترل بوده است (0.001>P). تفاوت میان شمارش پلاکتی دو گروه Sp و Au معنی دار نبوده است. سطوح IgM سرمی در گروه Sp پایان ماه 6 و 12 به طور معنی داری کمتر از گروه Sh و Co کنترل بوده است؛ اما میان گروه Au و دو گروه Sh و Co تفاوت معنی دار نبوده است. متوسط سطوح IgM در گروه Au بالاتر از گروه Sp به دست آمد اما تفاوت مشاهده شده ازنظر آماری معنی دار نبوده است (0.14=P). در بررسی مجدد بافت طحال کاشته شده در تمام موارد به جز یک مورد (6.25درصد) قابل شناسایی بود و تعداد موارد بازآرایی ساختار طحالی و با تشکیل پالپ قرمز و پالپ سفید با فولیکول لنفاوی و در گروه پیگیری 12 ماهه بیشتر بوده است. میزان پیگمان هموسیدرین نیز در گروه پیگیری 12 ماهه به طور معنی داری بالاتر بوده است (0.03=P).
کاشت حدود 15درصد از حجم بافت طحالی، در اکثریت موارد با موفقیت روبرو بوده و بافت طحال بازآرایی شده با مزیت های غیرقابل چشم پوشی بر روی سیستم ایمنی همراه بوده است. بنابراین اتوترانسپلنت بافت طحالی حتی در حجم های اندک، در موارد غیرقابل اجتناب اسپلنکتومی قویا توصیه می شود.