تاثیر رویدادهای استرس زای زندگی بر مصدومیت عابرین پیاده در استان آذربایجان شرقی: یک مطالعه مورد شاهدی

هدف از انجام مطالعه حاضر، تعیین نقش و تاثیر رویدادهای استرس زای زندگی در یک سال گذشته بر مصدومیت عابرین پیاده در سوانح ترافیک جاده ای هست.

این مطالعه مورد شاهدی مبتنی بر بیمارستان در طول سال 1392 اجرا گردید. 177 عابر پیاده مصدوم و بستری شده در بیمارستان دانشگاهی شهدا (ع) با 177 شاهد مناسب و بدون هرگونه سابقه مصدومیت در سوانح ترافیک جاده ای از بیمارستان دانشگاهی امام رضا (ع) منتخب و ازنظر رویدادهای استرس زای زندگی در 12 ماه گذشته مورد مقایسه قرار گرفتند. جهت تجزیه وتحلیل داده ها بین دو گروه بر اساس پرسشنامه استانداردشده رویدادهای استرس زای زندگی در جمعیت عمومی تبریز از آزمون رگرسیون لجستیک استفاده شد.

3/50 درصد از مصدومین عابر پیاده دارای سطح تحصیلات بی سواد و ابتدایی و در مقابل در گروه شاهد 2/19 درصد دارای سطح تحصیلات بی سواد و ابتدایی بودند. نتایج تحلیل چند متغیره آزمون رگرسیون لجستیک رویدادهای استرس زای زندگی شامل مشکلات (تضاد) شغلی، مشکلات تحصیلی، تغییرات در شرایط زندگی (روزمره)، نگرانی های سلامتی؛ و همچنین میانگین ساعت های پیاده روی در طول روز، وضعیت اقتصادی-اجتماعی و سطح سواد نیز بر بروز مصدومیت در عابرین پیاده موثرند.

نتایج مطالعه حاضر نشان داد که مداخلات بر روی فاکتورهای روان شناختی و کاهش اختلاف طبقات اقتصادی-اجتماعیممکن است در کاهش بروز مصدومیت عابرین پیاده در سوانح ترافیکی می توانند موثر باشند.