مقیاس مثبتنگری ایرانیان: ساخت و استانداردسازی

هدف از پژوهش حاضر ساخت ابزاری روا و معتبر بهمنظور سنجش مثبت نگری برای جمعیت دانشجویان ایرانی بود. پژوهش حاضر شامل دو مرحله ساخت، متشکل از دو فاز تهیه نسخه پیشمقدماتی و نسخه مقدماتی و مرحله استانداردسازی مشتمل بر دو فاز بررسی ویژگی های روانسنجی و تهیه جدولهای هنجاری بود. برای این منظور در مرحله ساخت 105 آیتم نگارش شده و در انتهای این مرحله، مقیاس مقدماتی با60 آیتم تهیه شد. در مرحله استانداردسازی نسخه نهایی بر اساس داده های گروه نمونهای شامل 850 نفر از دانشجویان دانشگاه های تهران و با 35 آیتم تهیه شد. در ضمن از مقیاس تجدیدنظرشده دلبستگی بزرگسالان، مقیاس ملی سلامت روان دانشجویان و فرم کوتاه سیاهه شخصیت پنجعاملی نئو بهعنوان ابزار بررسی روایی مقیاس ساختهشده استفاده شد. در ادامه نیز جدولهای هنجاری استخراج شد. نتایج حاصل از تحلیل عاملی اکتشافی گروه بیانگر وجود چهار عامل و تحلیل عاملی تاییدی نیز حاکی از برازش مناسبتر ساختاری با چهار عامل اصلاح شده است. بررسی اعتبار آیتمها، زیرمقیاسها و کل مقیاس مدل نهایی نشان داد که دامنه ضرایب همگونی درونی زیرمقیاسها بین 58/0 و 77/0 است. ضرایب همبستگی نمره آیتمها با نمره کل زیرمقیاس مربوطه بین 28/0 و 68/0 است. همچنین بررسی روایی ملاکی مقیاس بیانگر وجود روابط همسو و ناهمسوی ابزار بر اساس الگوهای پیشبینیشده در پیشینه است. مقیاس مثبتنگری از ویژگی های روانسنجی مناسب برخوردار است و میتوان از آن بهعنوان ابزاری مناسب در مجموعه های مشاورهای و پژوهشی استفاده کرد.