بررسی ارتباط پلی مورفیسم C1236T ژن MDR1 در مردان مبتلا به ناباروری ایدیوپاتیک در جمعیت گیلان

ناباروری، ناتوانی زوجین در بارداری، بعد از 12 ماه آمیزش های مداوم بدون پیشگیری تعریف می شود. P- گلیکوپروتئین یک انتقال دهنده درون غشایی است که سبب خروج مواد مضر از سلول شده و یک نقش حفاظتی در بافت های حساس نظیر بیضه ها را به عهده دارد. ژن MDR1 در جایگاه q21.1 کروموزوم 7 قرار گرفته است. یکی از پلی مورفیسم های مربوط به ژن MDR1، پلی مورفیسم C1236T می باشد که در اگزون 12 قرار گرفته است که در آن سیتوزین با تیمین جایگزین می شود. هدف از این مطالعه، بررسی پلی مورفیسم ژن MDR1 با ناباروری ایدیوپاتیک مردان است.
در این مطالعه مورد- شاهدی، DNA ژنومی از لوکوسیت های خون 136 مرد مبتلا به ناباروری ایدیوپاتیک و 130 مرد سالم استخراج گردید. با استفاده از تکنیک PCR-RFLP و آنزیم EcoO109I ژنوتیپ ها تعیین شد.
فراوانی ژنوتیپ های CC، CT و TT در افراد بیمار به ترتیب 19/12%، 39/70% و 41/18% و فراوانی ژنوتیپی CC، CT و TT در افراد سالم به ترتیب 12/30%، 5461/54% و 26/16% بود.
بر اساس نتایج به دست آمده ارتباط معنی داری بین پلی مورفیسم ژن MDR1 و ناباروری ایدیوپاتیک مردان مشاهده شد(P= 0.001). نتایج به دست آمده پیشنهاد می کند که ژنوتیپ هتروزیگوت CT، احتمالا اثر محافظتی بر ناباروری دارد (P= 0.01، OR= 0.41; 95%CI: 0.23- 0.84). گرچه برای دستیابی به نتایج دقیق تر، بررسی در یک جامعه آماری بزرگتر لازم است.