آثار توانبخشی قلبی (تمرین درمانی) در بیماران پس از پیوند بای پس عروق کرونری

امروزه بیماری های قلبی - عروقی از علل بسیار شایع مرگ و میر و یکی از عوامل اصلی ایجاد ناتوانی و کسالت در بسیاری از کشورها هستند. اگر چه مداخلات درمانی در سالهای اخیر سبب کاهش مرگ و میر ناشی از بیماری های قلبی شده اند، هنوز هم خطر بروز این بیماری ها در جوامع صنعتی به نحو چشمگیری زیاد است. چون بسیاری از پزشکان بر پیشگیری و نه درمان تاکید دارند، بنابراین برنامه های توانبخشی قلبی و تمرین درمانی به عنوان روشی موثر از نظر اقتصادی، برای نیل به این هدف مطرح هستند.
در این مطالعه، از میان بیمارانی که به مرکز توانبخشی قلبی ارجاع داده شده بودند، 100 بیمار انتخاب شدند. سپس مرحله دوم توانبخشی قلبی، با استفاده از برنامه های تمرینی استاندارد بر روی دستگاه نوار غلتان و دوچرخه ثابت و نیز انجام تمرینات کششی قبل و بعد از شروع برنامه در هر جلسه آغاز شد و به مدت 8 هفته ادامه یافت.
پس از توانبخشی قلبی، بهبود قابل ملاحظه ای به صورت افزایش 10 درصدی در METs نسبت به شروع برنامه مشاهده گردید (P=0.001) همچنین کاهش ضربان قلبی در حال استراحت، درحد متوسط 6 درصد وجود داشت (P=0.008) و افزایش حداکثر ضربان قلب در هنگام بیشترین شدت تمرین (به میزان 18 درصد)، کاهش خفیف فشارخون سیستولیک (به میزان 4 درصد)، کاهش قابل ملاحظه کلسترول تام (به میزان 9 درصد)، کاهش LDL کلسترول (به میزان 6 درصد) و کاهش تری گلیسیریدها (به میزان 13 درصد) بعد از تمرین درمانی در مقایسه با مقادیر قبل از شروع برنامه توانبخشی، مشاهده گردید(p=0.005). اگر چه دوره تمرین درمانی بر روی سایر مقیاسهای اندازه گیری شده نیز آثاری داشته است، اختلاف آماری واضحی از نظر درصد چربی بدن، فشار خون دیاستولی و قند خون ناشتا قبل و بعد از دوره توانبخشی، وجود نداشت.
تمرین درمانی به عنوان یک روش درمانی با تکنولوژی ساده و احتمالا خطر و با هزینه پایین می تواند در کاهش بسیاری از عوامل خطر قبلی موثر باشد و سبب بزگشت سریعتر و موثرتر بیماران پس از بای پس عروق کرونری به زندگی روزمره و فعالیتهای شغلی شود.