جهانی شدن و تکثر گرایی قومی در ایران، چالش ها و فرصت ها

فرآیند جهانی شدن ابعاد مختلف زندگی بشر امروز را تحت تاثیر قرار داده است. جهانی شدن با جریان آزاد اطلاعات، ارتباطات و تغییر در تعاملات و ارتباطات از سطح خرد تا کلان، چالش ها و فرصت هایی را در مقابل جامعه جهانی ایجاد کرده است. نظریه های جهانی شدن با یک شیفت پارادایمی به سمت نظریه های جهان- محلی شدن حرکت کرده اند. در این پارادایم جدید، پذیرش الگوی تکثرگرایی به عنوان محور اصلی درک و تحلیل درهم آمیختگی ناشی از جهانی شدن شناخته می شود.
در حوزه قومیت ها همچون سایر حوزه ها، فرآیند جهانی شدن می تواند تاثیرات متفاوت و بعضا متعارض بر جای بگذارد. برخی از صاحبنظران قائل به درآمیختگی و حتی استحاله خرده فرهنگ ها و هویت های قومی، محلی و ملی در فرهنگ غالب و مسلط جهانی هستند اما در مقابل، عده ای از اندیشمندان فرآیند جهانی شدن را سبب ساز افزایش گرایش ها و تمایلات قومی، محلی و ملی می دانند.
فرآیند جهانی شدن تکثرگرایی در همه ابعاد را می پذیرد که با پذیرش این اصل، الگوی تکثرگرایی در حوزه فرهنگی و اجتماعی توانایی و ظرفیت حل مسائل و چالش های احتمالی در حوزه قومیت ها را دارد. بر این اساس، مقاله حاضر در چارچوب پاسخگویی مناسب برای این دغدغه، ضمن بررسی دو الگوی همانندسازی و تکثرگرایی، فرض اساسی خود را بر این مبنا استوار نموده است که الگوی تکثرگرایی به عنوان یکی از مولفه های اصلی توسعه همه جانبه و متوازن، کاربردی ترین الگو برای همگرایی و انسجام اقوام و اقلیتهای دینی و مذهبی در ایران به شمار می آید.