نقش خانواده در قانون گریزی از قوانین و مقررات ترافیکی

ترافیک امروزه در ایران به خصوص در کلان شهرهای جامعه با زندگی روزمره شهروندان عجین شده است و یکی از مسائل مهم و پیچیده، مدیریت شهری است. نقض قوانین راهنمایی و رانندگی، عدم جامعه پذیری، الگوهای رفتاری ترافیکی، عدم نظارت و کنترل اجتماعی بر کردارهای ترافیکی، نبودن فرهنگ صحیح رانندگی و فرهنگ عابران پیاده، ضعف دستگاه های اجرایی، مشخص نبودن مدیریت اجرایی ترافیک (عدم متولی) و... همگی نشان گر این است که این معضل اجتماعی و شهری در جامعه ایران پیامدهای وخیمی را به وجود می آورد. نقش خانواده در نهادینه کردن فرهنگ ترافیک از همان اوایل کودکی از طریق کارکردهای آموزشی و فرهنگ سازی در پرکردن، فاصله بین شایستگی های موجود با شایستگی های مطلوب بسیار موثر است. این مطالعه از نوع مفهومی و مروری است و از طریق فیش برداری و مطالعه کتابخانه ای تعاریف، تحلیل ها و نظریه پردازی ها در مورد مفاهیم جرم و رسانه و رابطه بین آنها از کتب و منابع علمی استخراج شده و در برخی موارد از روش قیاسی و روش استقراء نظری به مسئله نقش خانواده در قانون گریزی از قوانین و مقررات ترافیکی پرداخته شد. نتایج این مطالعه نشان می دهد، با توجه به این که خانواده به عنوان اولین کانونی است که فرد در آن قرار می گیرد، آموزش های ترافیکی خانواده می تواند هم به طور مستقیم یا غیرمستقیم صورت گیرد. بنابراین، خانواده نه تنها در اجتماعی کردن قوانین و هنجارهای ترافیکی نقش دارد، بلکه در تعمق و تفکر درخصوص آنها و درونی کردن قوانین و هنجارهای ترافیکی اثرگذار است.