کاربرد فناوری نانو در معماری

در ابتدای هزاره سوم میلادی، فناوری از جنس نانو، نوید انقلاب صنعتی دیگری را می دهد که از آن به عنوان موج چهارم انقلاب صنعتی یاد می شود. بسیاری از پژوهشگران بر این باورند که در آینده ای نه چندان دور همه اشیا بر مبنای مقیاس نانو ساخته شده و خواصشان در آن مقیاس شکل می گیرد و تولید همه اشیای دست ساز بشر دچار تحول خواهد شد. بنابراین تغییر و تحول مصالح ساختمانی و فناوری ساخت امری امکان پذیر به نظر می رسد و باید از هم اکنون تاثیرات آن بر معماری مورد بررسی قرار گیرد. این مقاله بر آن است تا تاثیرات فناوری نانو در حوزه معماری را با مطالعه کاربرد فناوری نانو در عرصه معماری و بهره گیری از مصالح نانو بنیان و تغییر ساختار یاخته ای و فرمی معماری مورد بررسی قرار دهد. چهارچوب نظری پژوهش بر اساس اهمیت به کارگیری مصالح نانو بنیان و ساخت و ارائه طرح هایی برمبنای بهره گیری از ساختار علم طبیعی یا همان بیونیک استوار شده است. روش تحقیق به کار گرفته شده در این مقاله، روش تحقیقات کاربردی و بر اساس خصوصیت موضوع روش توصیفی است. تاثیر فراگیر نانو فناوری در زندگی بشر و نحوه ارتباط او با محیط اطراف و ساختمان ها اجتناب ناپذیر و غیر قابل تصور است. بنابراین مصالح نانو بنیان باید به مرور جایگزین مصالح سنتی شوند تا بتوان در صنعت ساخت و ساز تحویلی عظیم را به وجودآورد از سوی دیگر ارائه طرح های معمارانه بر اساس ساختار مورفولوژی و یاخته ای نانو به عنوان پادزهری برای بناهای فرم محور امروزی خواهد بود.