مقایسه تاثیر آلوگرافت و اتوگرافت روی سرعت جوش خوردن شکستگی های خرد شده دیافیز استخوان های بلند

به طور کلی گرافت استخوانی شامل انواع اتوگرافت و آلوگرافت برای پر کردن نواقص استخوانی و تقویت پروسه ترمیم اسکلتی در موارد تروماتیک و غیر تروماتیک مورد استفاده قرار می گیرد. محدودیت های موجود برای استفاده از مواد استخوانی اتوگرافت به دلیل احتمال افزایش موربیدیتی و شرایط بیمار در موارد تروما استفاده از گرافت های نوع آلوگرافت مورد توجه قرار گرفته است. هدف از این مطالعه مقایسه استفاده از اتوگرافت و آلوگرافت در ترمیم شکستگی ها است.
در یک کارآزمایی بالینی، 100 بیمار دارای شکستگی استخوان های بلند در دو گروه 50 نفری تقسیم شدند. آنها از نظر سن و جنس و نوع شکستگی همسان شدند. یک گروه با اتوگرافت کانسلوس و گروه دیگر با آلوگرافت Chips درمان شدند. میزان و سرعت جوش خوردگی و عوارض در دو گروه مقایسه شدند.
در این مطالعه100 بیمار میانگین سنی 10±37 سال شامل 55 مرد و 45 زن مورد مطالعه قرار گرفتند. دو گروه از نظر سن و جنس همسان بوده و تفاوت آماری معنی داری نداشتند. میزان جوش خوردگی در اتو گرافت 92% و در آلوگرافت 86% بود که تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه وجود نداشت. مدت زمان جوش خوردگی در اتوگرافت 5 /0±2/ 3 ماه و در آلوگرافت 8/ 0±4/ 3 ماه بود که از نظر زمان جوش خوردگی بین دو گروه تفاوتی مشاهده نشد. مهمترین عارضه در گروه اتوگرافت آسیب عصبی 5 (10%) و تشکیل هماتوم در محل برداشتن گرافت (14%) بود و در گروه آلوگرافت 1 مورد (2%) عفونت رخ داده بود.
در هر دو روش اتوگرافت و آلوگرافت درصد بالایی از جوش خوردگی وجود دارد و هر دو روش کارایی خوبی در فرآیند ترمیم شکستگی ایفا می کنند. مدت زمان جوش خوردگی بین دو نوع گرافت مشابه بوده است. هیچ یک از دو نوع گرافت با عوارض همراه نیست ولی موربیدیتی ناشی از تهیه اتوگرافت نسبت به آلوگرافت بیشتر است.