اثر داروی تالیدومید بر بیان پروتئین MMP-2 و ماست سل ها در فیبروز ریوی القا شده توسط بلئومایسین در موش

ماتریکس متالوپروتئیناز- 2 (MMP-2) از خانواده آنزیم های پروتئولیتیک کننده هستند که در تخریب ماتریکس خارج سلولی و تجزیه غشای پایه نقش دارند. ماست سل ها در بیماری های التهابی از جمله فیبروز ریوی نقش مهمی ایفا کرده و می توانند به عنوان منشا پروتئین های ماتریکس متالوپروتئیناز- 2 در نظر گرفته شوند. هدف از این تحقیق بررسی اثر داروی تالیدومید بر بیان پروتئین ماتریکس متالوپروتئیناز- 2 و جمعیت ماست سل ها در فیبروز ریوی القا شده به وسیله بلئومایسین در موش می باشد.
در این تحقیق 32 موش نر بالغ با نژاد C57BL/6 بطور تصادفی به چهار گروه تقسیم بندی شدند: موش ها در گروه اول سولفات بلئومایسین (Bleomycin)، در گروه دوم علاوه بر بلئومایسن تالیدومید (Bleomycin + Thalidomide)، در گروه سوم تالیدومید (Thalidomide) و در گروه چهارم کربوکسی متیل سلولز (Carboxy Methyl Cellulose) را بصورت داخل صفاقی دریافت کردند. بعد از اتمام دوره، نمونه های ریوی از موش بدست آمد و مطالعات هیستولوژیکی و ایمنوهیستوشیمی روی آنها انجام شد. بعد از بررسی لام های بافتی تعداد سلول های بیان کننده پروتئین ماتریکس متالوپروتئیناز- 2 و ماست سل ها بدست آمد و نتایج با استفاده از آزمون های آماری One Way-ANOVA و Tukey تجزیه و تحلیل شدند.
مطالعات هیستولوژیکی و ایمنوهیستوشیمیایی افزایش معنی دار تعداد سلول های بیان کننده ماتریکس متالوپروتئیناز- 2 و ماست سل ها را در گروه Bleomycin نسبت به گروه Carboxy Methyl Cellulose نشان داد (P < 0.001). اما تعداد این سلول ها در گروه + Bleomycin Thalidomide کاهش معنی داری نسبت به گروه Bleomycin نشان داد (P < 0.001).
تالیدومید تعداد سلول های بیان کننده پروتئین ماتریکس متالوپروتئیناز- 2 و ماست سل ها را کم و متعاقب آن فیبروز ریوی را کاهش می دهد.