بررسی اثر سیکلوسپورین بر میزان آنتی بادی های نا متقارن و سایتوکین TGF-β1 در مدل موشی سقط CBA/J×DBA/2

یکی از علل بروز سقط های مکرر، دخالت عوامل ایمونولوژیک در این نوع سقط می باشد. داروی سیکلوسپورین، موجب کاهش سقط در مدل حیوانی CBA/j×DBA/2 می گردد. آنتی بادی های نا متقارن و TGF-β از عوامل مهم تعیین کننده سرنوشت حاملگی است. مطالعه حاضر به منظور بررسی تاثیر سایکلوسپورین بر میزان این نوع آنتی بادی ها و سیتوکاین TGF-β1 سرمی، در مدل حیوانی سقط، انجام گرفت.
موش های CBA/J ماده پس از جفت گیری با موش های نر DBA/2 به دو گروه تقسیم گردیدند، به گروه آزمون در روز پنجم حاملگی mg/kg 1 سیکلوسپورین و به گروه کنترل حامل دارو به صورت داخل صفاقی تزریق گردید. در روز 5/ 13 حاملگی، سرم تمامی موش ها تهیه و با روش الیزا آنتی بادی های نامتقارن و TGF-β1 اندازه گیری شد. هم چنین درصد سقط در روز 5/ 13 حاملگی بین این دو گروه با یکدیگر مقایسه گردید.
میزان آنتی بادی های نامتقارن (01/ 0> P) و درصد سقط (02/ 0> P) در گروه آزمون کاهش معنی داری را نشان داد. در حالی که سیتوکاین TGF-β1 در دو گروه مورد مطالعه تفاوت معنی داری نداشت (06/ 0

نتیجه گیری

علی رغم کاهش میزان آنتی بادی نامتقارن در گروه آزمون و نداشتن تفاوت معنی دار در میزان سایتوکاین TGF-β1 سرمی، میزان سقط در گروه آزمون نسبت به گروه کنترل به صورت معنی دار کاهش یافته است لذا بایستی به مکانیسم های دیگر سرکوب پاسخ ایمنی و کاهش میزان سقط غیر از آنتی بادی های نامتقارن و TGF-β1، متعاقب مصرف سیکلوسپورین توجه نمود.