بررسی روایی و پایایی پرسشنامه خودکارآمدی رفتارهای بهداشتی (SRAHPS) در سالمندان ایرانی

خود کارآمدی یک عامل مهم در پذیرش رفتارهای بهداشتی است. سنجش میزان خود کارآمدی در برنامه ریزی ها و مداخلات بهداشتی دارای اهمیت است. پژوهش حاضر به بررسی روایی و پایایی مقیاس توانمندی های خود ارزیاب رفتارهای بهداشتی (SRAHPS) در سالمندان ایرانی پرداخته است.
این مطالعه از نوع توصیفی-کاربردی است که بر روی 310 نفر از سالمندان شهر تهران انجام گرفت. ابزار مورد پژوهش پرسشنامه SRAHPS بود و با استفاده از روش Forward-Backward ترجمه شد.جهت سنجش روایی محتوا و روایی سازه به ترتیب از شاخص CVI و تحلیل عاملی استفاده شد. پایایی باز آزمون با انتخاب تصادفی 10 درصد از آزمودنی ها و به فاصله دو هفته انجام گرفت. ثبات داخلی پرسشنامه نیز با آلفای کرونباخ مورد آزمون قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS-18 استفاده گردید.
میانگین سنی آزمودنی ها 9/ 5±1/ 67 سال بود. شاخص روایی محتوا برای پرسشنامه و تمامی ابعاد آن بالاتر از 82/ 0 به دست آمد. تحلیل عاملی اکتشافی نشان دهنده یک مدل 4 عاملی با توضیح 89/ 63 درصد از واریانس بود. آلفای کرونباخ برای کل ابزار و ابعاد آن از 84/ 0-73/ 0 متغیر بود. مقدار ICC برای کل ابزار 76 /0 و برای ابعاد آن از 76 /0 تا 84/ 0 متغیر بود.
پژوهش حاضر نشان داد که پرسشنامه توانمندی های خود ارزیاب رفتارهای بهداشتی (SRAHPS) برای سالمندان ایرانی از روایی و پایایی مناسبی برخوردار است و می توان جهت سنجش خود کارآمدی سالمندان در رابطه با رفتارهای بهداشتی و ارتقا دهنده سلامت از آن استفاده کرد.