بررسی همراهی پلی مورفیسم E155del ژن GSTO1 در بیماران مبتلا به سقط خودبه خودی مکرر در جمعیت شمال غرب ایران

سقط مکرر دارای شیوع حدود 1 درصد الی 5 درصد در بین زوجین هست، این مسئله می تواند در زوجین اختلالات عمده ای از قبیل مشکلات روحی، احساسی و حتی بالینی ایجاد کند. سقط مکرر یک بیماری چندعاملی می باشد و در نیمی از موارد توضیح بالینی مشخصی ندارد. مطالعات نشان می دهد که پلی مورفیسم های ژنی ممکن است فاکتور مستعدی برای سقط مکرر با دلایل ناشناخته باشد. آنزیم GSTO1 نقش مهمی در متابولیسم سم زدایی بر عهده دارد و پلی مورفیسم های موجود در این ژن می تواند در بروز سقط مکرر دخیل باشند. در این مطالعه پلی مورفیسم E155del (rs11509437) ژن GSTO1 موردبررسی قرار گرفت و ارتباط آن با سقط مکرر خود به خودی در بیماران منطقه ی شمال غرب ایران و گروه کنترل سالم ارزیابی شد.
55 بیمار با سابقه سقط حداقل سه بار به عنوان گروه بیمار و 55 خانم سالم بدون سابقه ی سقط و حداقل دارای دو فرزند به عنوان گروه کنترل از منطقه ی شمال غرب ایران موردبررسی قرار گرفتند. برای بررسی پلی مورفیسم E155del ژن GSTO1 واکنش زنجیره ای پلیمراز با دو جفت پرایمر (PCR-CTPP) طراحی شد.
از مجموع 55 بیمار موردبررسی فراوانی ژنوتیپی del155/del155 در ژن GSTO1 82/1 درصد (یک نفر) هموزیگوت می باشد (17/0p=). فراوانی آللی del155 بین افراد کنترل و بیمار به ترتیب 72/2 درصد (3 نفر) و 09/9 درصد (10 نفر) می باشد)023/0(p=.
نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهند که همراهی معنی داری بین فراوانی آللی del155 با استعداد ابتلا به سقط مکرر در زنان شمال غرب کشور وجود دارد درحالی که ژنوتیپ del155/del155 ارتباط معنی داری با بروز سقط مکرر در بین این گروه نشان نداد. مطالعه بر روی تعداد بیماران بیشتر و همچنین مطالعه بر روی جمعیت های متفاوت دیگر پیشنهاد می شود.