مقایسه تاثیر دو نوع خمیردندان ایرانی و خارجی بر میزان pH بزاق در دانشجویان دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان در سال 1393

pH بزاق به عنوان یک عامل تعیین کننده خطر پوسیدگی در افراد مطرح می باشد به طوری که با کاهش pH و اسیدی شدن محیط دهان انحلال اجزای معدنی با سهولت بیشتری پیش می رود. با توجه به این که استفاده از مسواک به همراه خمیردندان یکی از عوامل کاربردی شایع و پذیرفته شده برای کاهش میزان پوسیدگی و بهبود وضعیت بهداشتی دهان می باشد و تاکنون مطالعه ای به بررسی اختلاف خمیردندان های مختلف بر میزان pH بزاق نپرداخته است، هدف در این مطالعه مقایسه تاثیر دو نوع تجاری ایرانی و خارجی خمیردندان (داروگر و Crest) بر میزان pH بزاق در دانشجویان دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان بود.
این مطالعه که از نوع کارآزمایی بالینی متقاطع تصادفی بوده، با تعداد 28 نمونه اجرا شد که میزان pH بزاق، در سه نوبت: ابتدای ورود به مطالعه (قبل از استفاده از خمیردندان)، روز اول (پس از استفاده از اولین خمیردندان) و بعد از 72 ساعت دوره washout (پس از استفاده از خمیردندان دیگر) اندازه گیری شد. اطلاعات پس از جمع آوری توسط نرم افزار آماری SPSS نسخه 0/21 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. به منظور مقایسه میانگین pH بزاق مربوط به خمیردندان های داروگر و کرست از Crossover Analysis استفاده شد. سطح معنی دار در آزمون ها 05/0 در نظر گرفته شد.
در این مطالعه 28 دانشجوی دندانپزشکی شامل 19 دانشجوی پسر (9/67درصد) و 9 دانشجوی دختر 1/32درصد موردبررسی قرار گرفتند. یافته ها حاکی از آن بود که قبل از استفاده از دو خمیردندان میانگین pH بزاق در دو گروه تفاوت آماری معنی داری نشان نداد. میانگین pH پس از استفاده از خمیردندان کرست در جلسه اول به طور معنی داری نسبت به قبل از استفاده از خمیردندان (005/0= P) و همچنین نسبت به گروه داروگر بیشتر بود (013/0= P). درحالی که در جلسه دوم اگرچه pH بزاق در هر دو گروه نسبت به بزاق پایه به طور معنی داری بیشتر بود (001/0> P) اما میانگین آن در دو گروه آزمایش اختلاف معنی داری نداشت.
نتایج این مطالعه نشان داد که هر دو خمیردندان کرست و داروگر توانایی افزایش pH بزاق را به صورت معنی داری ازنظر آماری نسبت به قبل از مطالعه دارند اما در کل مطالعه در میانگین pH تفاوت معنی داری مشاهده نشد.