بررسی سلامت روانی سالمندان شهر تهران و ارتباط آن با سرمایه اجتماعی آنها

توجه به سرمایه اجتماعی و نقش آن در سلامت فردی و گروهی درسطوح مختلف، همواره مورد توجه صاحب نظران بوده است، از سویی مطالعات متعدد بیانگر آن است که با افزایش سن، اختلالات روانی افزایش می یابد لذا با توجه به افزایش سریع جمعیت سالمندان، پژوهش حاضر با هدف تعیین سلامت روانی سالمندان و ارتباط آن با سرمایه اجتماعی آنها در شهر تهران در سال 1390 انجام شده است.
روش پژوهش: مطالعه حاضر به روش مقطعی بر روی سالمندان 60 سال و بالاتر ساکن شهر تهران انجام شد. تعداد 535 سالمند نمونه به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها دو پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ-28) و پرسشنامه سرمایه اجتماعی36 سوالی بولن بود. از آمار توصیفی (درصد، میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (آزمون همبستگی اسیپرمن، کروسکال والیس و من ویتنی) برای تحلیل داده ها به کمک نرم افزار SPSS18استفاده شده است.
میانگین نمره سرمایه اجتماعی در سالمندان مورد مطالعه 3/74 و میانگین نمره سلامت روان پاسخگویان 9/6 بود. تست های آماری بیانگر وجود همبستگی معناداری بین نمرات سرمایه اجتماعی و هفت مولفه آن با سلامت روانی سالمندان بود (4/0rs=- و001/0p<). هم چنین بین متغیرهای جنسیت، محل تولد، روش تامین مخارج زندگی، منطقه محل سکونت، گروه های سنی، ترتیبات زندگی، درک فرد از وضعیت مالی خود، تحصیلات و سلامت روانی سالمندان رابطه معناداری مشاهده شد.
نتایج نشان دهنده وجود رابطه دو طرفه میان سرمایه اجتماعی و سلامت روانی بود، بنابراین جهت افزایش سطح سلامت سالمندان بایستی به سرمایه اجتماعی بیش از پیش توجه گردد.