مقایسه استحکام باند برشی براکت های فلزی باند شده با کامپوزیت بیس سایلوران و کامپوزیت بیس متاکریلات

شکست براکت ارتودنسی در دوره درمان، یکی از مشکلات درمان های ارتودنسی می باشد. با معرفی کامپوزیت های Low shrinkage سوال این است که آیا کامپوزیت های با بیس سایلوران استحکام باند مناسبی جهت درمان های ارتودنسی را دارند؟ هدف از این مطالعه مقایسه استحکام باند برشی کامپوزیت بیس سایلوران وکامپوزیت بیس متاکریلات در براکت های فلزی بود.

30 عدد دندان پرمولر انسان جمع آوری و به دو گروه تقسیم شدند. در گروه اول، 15 براکت ارتودنسی با کامپوزیت بیس سایلوران P90 (3M، ESPE، USA) و در گروه دوم، 15 براکت ارتودنسی با کامپوزیت بیس متاکریلات Resilience (Orthotechnology، Florida، USA) باند شدند. سپس به مدت 500 سیکل تحت ترموسایکل بین 5 و 55 درجه قرار گرفتند. سپس استحکام باند برشی براکت ها با استفاده از دستگاه Instron اندازه گیری و میزان ادهزیو باقی مانده بر روی سطح دندان به وسیله استریومیکروسکوپ مورد ارزیابی قرارگرفت. برای مقایسه استحکام باند برشی گروه ها از نرم افزار 18 SPSS و روش مقایسه T-test استفاده شد و برای مقایسه مقادیر شاخص ادهزیو باقیمانده از روش LSD استفاده شد.

نتایج این مطالعه نشان داد که تفاوت معنی داری در استحکام باند برشی در بین گروه ها وجود داشت (001/0> P). میانگین استحکام باند برشی براکت های باند شده با کامپوزیت بیس سایلوران (03/7±42/42) مگاپاسکال و میانگین استحکام باند برشی براکت های فلزی باند شده با کامپوزیت بیس متاکریلات (97/2±8/21) مگاپاسکال بود. مقایسه فراوانی درجات ARI در بین گروه ها نشان داد که تفاوت قابل توجهی در نحوه شکست براکت وجود ندارد (66/0= P).

نتایج مطالعه حاضر نشان داد که کامپوزیت های بیس سایلوران استحکام باند برشی مناسبی را برای اتصال براکت های فلزی فراهم کرده و می توان از آن ها برای باند براکت های ارتودنسی استفاده کرد.