بررسی تاثیر روش درمانی پاسخ محور بر مهارت اجتماعی کودکان اوتیستیک 6 تا 11 ساله شهر همدان

اوتیسم یک ناتوانی رشدی مادام العمر است که با مشکل شدید در روابط اجتماعی، ارتباط و رفتار مشخص می شود. با توجه به مشکلات تعامل اجتماعی این کودکان و ضعف مداخلات مهارت اجتماعی در ایجاد انگیزه، در این مطالعه تاثیر روش درمانی پاسخ محور با کاربرد انگیزه بر مهارت اجتماعی کودکان اوتیستیک مورد بررسی قرار گرفته است.
در این مداخله کار آزمایی بالینی با گروه کنترل، طبق معیار های ورود و خروج،30 فرد اوتیستیک 11_6 ساله که دو به دو از نظر سن و جنس و میانگین طول گفته همتا بودند، از کلینیک های مخصوص افراد اوتیستیک شهر همدان انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. جلسات به صورت فردی در طی 3ماه(هفته ای دو جلسه 60 دقیقه ای)برگزار شد. افراد هر دو گروه قبل و بعد از مداخله با استفاده از پرسشنامه مهارت های ارتباطی کودکان برای ارزیابی مهارت اجتماعی ارزیابی شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از SPSS نسخه 18 و آزمون های آمار توصیفی و آزمون کوواریانس انجام یافت.
یافته های مطالعه نشان داد که طبق آزمون کوواریانس بین قبل و بعد از مداخله در دو گروه تغییرات معناداری در مهارت اجتماعی(P<0/001)در دو گروه مداخله وجود دارد.
یافته های این پژوهش نشان دهنده ی تاثیر روش درمانی پاسخ محور بر مهارت های اجتماعی کودکان اوتیستیک می باشد و بهتر است در مداخلات در مانی این روش درمانی نیز به کار برده شود.