بررسی روان درمانی مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی، بر اضطراب مبتلایان به سوگ عارضه دار

شناخت دقیق مشکلات و مسائل فرد مبتلا به سوگ، می تواند پیش شرط یک مداوای ثمربخش باشد؛ از این رو مفهوم سازی، سنجش ابعاد این پدیده، مراحل سوگ، علائم آن و تعیین روش های درمانی اثربخش، اهمیت شایانی دارد. به همین دلیل و نیز به منظور اهداف تحقیقاتی و بالینی، این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی روان درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی بر کاهش علائم مرتبط با سوگ، در افراد مبتلا به سوگ پیچیده انجام شد.
روش تحقیق: این پژوهش، از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه مراجعه کنندگان به مراکز مشاوره شهرستان کاشمر در سال 1393 که براساس ملاک های راهنمای آماری و تشخیصی اختلالات روانی- متن تجدید نظرشده- (DSM-IV-TR) و به تشخیص روانشناس بالینی و با نظارت روان پزشک، تشخیص سوگ عارضه دار دریافت کرده بودند، تشکیل دادند. نمونه پژوهش شامل30نفر بود که از بین داوطلبان شرکت در پژوهش، انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. افراد گروه آزمایش، به مدت 8جلسه، به شیوه روان درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی آموزش دیدند. در پایان، از هر دو گروه، پس آزمون به عمل آمد. ابزار اندازه گیری در این پژوهش، پرسشنامه اضطراب Beck بود. داده ها توسط نرم افزار SPSS (ویرایش 22) و به کمک روش ANCOVA تجزیه و تحلیل شد.
میانگین نمره اضطراب گروه آزمایش در پیش و پس آزمون به ترتیب: 27/5±00/23 و 75/4±00/15 و میانگین نمره گروه کنترل در پیش و پس آزمون به ترتیب: 59/5±40/24 و 57/5± 66/20 بود. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که با حذف اثر نمره های اضطراب پیش آزمون به عنوان متغیر همپراش، اثر اصلی متغیر آموزش بر نمره های اضطراب پس آزمون معنی دار شد (008/0P=) تفاوت مشاهده شده بین میانگین های نمرات اضطراب شرکت کنندگان در گروه های آزمایش و کنترل، برحسب عضویت گروهی، در مرحله پس آزمون معنی دار بود (01/0P<). میزان تاثیر این مداخله 23/0 به دست آمد.
می توان گفت که روان درمانی مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی، بر کاهش اضطراب مبتلایان به سوگ عارضه دار تاثیر دارد.