بررسی نظام حقوقی «حق اعتصاب» در قوانین ایالات متحده آمریکا و جمهوری اسلامی ایران

حق اعتصاب ، مستلزم وجود یک رابطه تبعیت و قرارداد کار است که به منظور دفاع از مطالبات شغلی و خودداری کار فرما از اجابت آنها ، از طریق اعتراض یا توقف کار و یا رکود کاری و یا وقفه در کار توسط کارگران ایجاد می شود . بدون شک دیدگاه های قانونی کشورهای مختلف با توجه به نوع حاکمیت آنان نسبت به نظام حقوقی حق اعتصاب متفاوت است از اینرو به رسمیت شناختن این حق که خود مستلزم پذیرش فعالیت سازمان های سندیکایی است ، همچون ابزاری برای توجیه و اعتبار توافقات و پیمان های ناشی از مذاکرات طرفین نیز قلمداد می گردد . در حقوق ایران ، علیرغم اینکه این حق تلویحا مورد اشاره قرار گرفته اما به نظر می رسدکه دارای مشکلات و کاستی هایی است که بی تردید پایداری قانون گذار در عدم تکمیل و اصلاح آنها ، اعمال این حق را برای صاحبان قانونی آنها ونیز حاکمیت با دشواری های عدیده ای روبرو می کند . بدین منظور نگارندگان در این مقاله کوشیده اند تا با بررسی تطبیقی این نظام در حقوق ایالا ت متحده آمریکا ضمن شناسایی این کاستی ها و همچنین تبیین نقاط قوت آن ، با تمرکز بر قانون کنونی کار و سایر قوانین و مقررات مربوط ، پاره ای از آنها را با هدف توجه و ارزیابی مقنن در معرض تطبیق و مقایسه قرار دهند .