نقش سیاست های حمایتی در توسعه صادرات محصولات کشاورزی ایران

بخش کشاورزی در ایران علاوه بر تامین نیازهای داخلی، در تجارت خارجی نیز مشارکت دارد و صادرات محصولات آن نسبت به بخش های دیگر دارای ثبات بیشتری است؛ بنابراین تکیه بر این بخش و توسعه و گسترش صادرات آن می تواند زمینه را برای حضور ایران در بازارهای جهانی و استفاده از مزایای آن فراهم آورد. مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش سیاست های حمایتی در توسعه صادرات، به شناسایی شاخص های تاثیرگذار بر عرضه صادرات محصولات کشاورزی ایران در دوره زمانی 1360-1390 با استفاده از الگوی خودتوضیح با وقفه های گسترده می پردازد. طبق نتایج، شاخص های نسبت قیمت صادراتی، ارزش افزوده کشاورزی و معیار کلی حمایت، متغیرهای تاثیرگذار بر الگو هستند و رابطه مثبت با عرضه صادرات در کوتاه مدت و بلندمدت د ارند. همچنین، نرخ ارز، مصرف بخش خصوصی و متغیر مجازی جنگ بر عرضه صادرات بی تاثیر بودند. ضریب جمله تصحیح خطا هم نشان داد در هر دوره 52 درصد از نبودن تعادل از بین می رود و تعدیل بلندمدت صورت می گیرد. با درنظرگرفتن نتایج، توجه به میزان و نحوه اجرای سیاست های حمایتی با توجه به نقش مستقیم آن در توسعه صادرات امری ضروری است؛ بنابراین، درصورت اعمال مناسب این سیاست ها صادرات محصولات کشاورزی افزایش می یابد.