مقایسه کارایی حذف نیترات بوسیله پلی آلومینیوم کلراید سیلیکاته و فرآیند انعقاد الکتریکی از محلول آبی

تهیه آب آشامیدنی سالم برای مصرف با هزینه پائین یکی از مهمترین اهداف سیستم های تامین آب است. یکی از منابع اصلی ورود نیترات کودهای کشاورزی است. وجود مقادیربالای نیترات درآب شرب برای سلامتی و محیط زیست مخاطره آمیز بوده بنابراین بایستی تاحدمجاز تعیین شده در رهنمودهای سازمان جهانی بهداشت تقلیل یابد. هدف ازاین مطالعه حذف نیترات ازمحلول های آبی با استفاده از منعقد کننده پلی آلومینیوم کلراید سیلیکاته (PASIC) و اتعقاد الکتریکی (EC) مورد بررسی قرار گرفت.
پژوهش مطالعه ای تجربی با استفاده پایلوت درمقیاس آزمایشگاهی است. تاثیر(pH (4-11، اختلاف پتانسیل الکتریکی(10-30ولت)، غلظت اولیه نیترات (25-100 میلی گرم بر لیتر)، زمان تماس (5-60 دقیقه) بر راندمان حذف نیترات ازمحلولهای آبی بررسی شد. شرایط بهینه حاصل ازنتایج تحقیق، بروی آب شرب تکرارشد.
نتایج نشان دادکه این روش توانایی حذف نیترات ازمحلول های آبی را تا کمتر از رهنمودهای سازمان جهانی بهداشت دارد. pH، اختلاف پتانسیل الکتریکی تاثیرمستقیم و غلظت اولیه نیترات تاثیر معکوس برراندمان حذف نیترات ازمحلول های آبی رادارد. نتایج بدست آمده نشان داد که منعقد کننده PASIC و فرایند انعقاد الکتریکی بترتیب نیز قادر به حذف 65 و 55 درصد نیترات می باشد به گونه ای که بیشترین درصد حذف نیترات برای EC در ولتاژ30 ولت، زمان ماند60 دقیقه، 10 =pH و برای PASIC غلظت mg/l 5، زمان ماند 15 دقیقه و10= pH مشاهده گردید. نتایج آزمون آماری SPSS نشان داد که میانگین غلظت در تمامی متغیر ها در آب خام ورودی و بعد از انجام فرایند اختلاف معنی داری وجود دارد (05/ 0 < P).
در حذف نیترات منعقد کننده PASIC کارایی بهتری نسبت به فرایند انعقاد الکتریکی دارد. با توجه کارایی بهتر PASIC در غلظت کم و pH طبیعی اب شرب نسبت به فرایند انعقاد الکتریکی هم از لحاظ اقتصادی مقرون بصرفه است. میزان یون آلومینیوم باقیمانده در هر دو روش کمتر از رهنمودهای سازمان جهانی بهداشت و استاندارد آب شرب در ایران است، به لحاظ هزینه و کارای مناسب، برای جایگزینی در تصفیه خانه های آب شرب قابل طرح است