بررسی نقطه برش و قدرت نسبت نوتروفیل به لنفوسیت در تشخیص روند التهابی مزمن در بیماران

وجود شرایط التهابی در بیماران ESRD باعث افزایش ریسک بیماری های قلبی عروقی و نیز افزابش مرگ و میر در این بیماران می شود. در برخی مطالعات نسبت نوتروفیل به لنفوسیت و نسبت پلاکت به لنفوسیت به عنوان یک مارکر التهابی در بیماران مطرح شده است. در این مطالعه ما به بررسی ارزش تشخیصی این نسبت ها با توجه به دو مارکر ثابت شده وضعیت التهابی یعنی، CRP و آلبومین پرداخته می شود.
در این مطالعه توصیفی 120 بیمار مبتلا به ESRD با توجه به کرایتریای ورود و خروج بیماران به صورت گذشته نگر از دو بیمارستان لقمان و اشرفی اصفهانی وارد مطالعه شدند. سپس متغیر های مطالعه با توجه به پرونده بالینی بیماران و آزمایشات بیماران جمع آوری شده و با نرم افزار SPSS و آزمون های اسمیرنوف کلوموگروف و من ویتنی و رک کورو مورد بررسی قرار گرفتند.
در گروهی از بیماران که باتوجه به CRP در وضعیت التهابی قرار داشتند، نسبت به گروهی از بیماران که در وضعیت طبیعی قرار داشتند، نسبت نوتروفیل به لنفوسیت و نسبت پلاکت به لنفوسیت تفاوت معنی داری نشان نمی داد. در صورتی که آلبومین به عنوان مارکر التهاب در نظر گرفته می شد. بیمارانی که با توجه به سطح آلبومین در گروه التهابی قرار می گرفتند نسبت نوترفیل به لنفوسیت میزان بالاتری نسبت به گروه طبیعی داشتند(6/2 در مقایسه با 02/3) ولی اختلاف معنی دار نبود. نسبت پلاکت به لنفوسیت نیز تفاوت معنی داری نشان نمی داد.
نتیجه گیریی: هرچند که نسبت نوتروفیل به لنفوسیت با شرایط التهابی در بیماران مرتبط است ولی حساسیت، اختصاصیت این تست به عنوان یک مارکر برای شرایط التهابی پایین است.