اثربخشی آموزش شناختی رفتاری بر سلامت روان، کیفیت زندگی و پرخاشگری زنان با سابقه دریافت خشونت خانگی

پرخاشگری یک مشکل رفتاری است که هدف آن صدمه زدن به خود یا به دیگران می باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش شناختی رفتاری بر سلامت روان، کیفیت زندگی و پرخاشگری زنان پرخاشگر انجام گرفت.
به منظور رسیدن به هدف پژوهش از میان کلیه زنان پرخاشگر با سابقه دریافت خشونت خانگی شهر تهران 60 نفر با نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایشی و کنترل جایگزین شدند. سپس گروه آزمایشی طی هشت جلسه تحت برنامه آموزشی به شیوه شناختی رفتاری گروهی قرار گرفتند و پرسشنامه های پرخاشگری، سلامت عمومی و مقیاس کوتاه کیفیت زندگی توسط آن ها در مرحله قبل و پس از اجرای برنامه آموزشی تکمیل شدند. داده های حاصل با روش تحلیل کواریانس و اندازه گیری مکرر تحلیل شدند.
یافته ها نشان دادهر سه فرضیه پژوهش حاضر را تایید می نماید. به عبارت دیگر، آموزش شناختی رفتاری به زنان پرخاشگر، در کاهش پرخاشگری و افزایش سلامت روان و کیفیت زندگی زنان پرخاشگر موثر بوده است. نتایج تحلیل داده ها معناداری در هر سه مقیاس را نشان داد.
در مجموع می توان گفت آموزش شناختی رفتاری منجر به کاهش پرخاشگری زنان و افزایش سلامت روان و کیفیت زندگی زنان آموزش دیده می گردد. آموزش شناختی رفتاری به زنان پرخاشگر منجر به کاهش پرخاشگری زنان و افزایش سلامت روان و کیفیت زندگی آن ها می گردد. بنابراین آموزش روان شناختی به زوجینی به ویژه زنان در مراکز بهداشتی و سلامت روان قبل از ازدواج و نیز به زنان با سابقه ضرب و شتم مراجعه کننده به پزشکی قانونی پیشنهاد می گردد.