بررسی میزان همسرآزاری و برخی عوامل مرتبط با آن در شهر اصفهان 1390

خشونت علیه زنان در همه جوامع موضوعی نگران کننده و در خور توجه است. علی رغم تحقیقات فراوان در مورد پیامدهای خشونت بر سلامت روان زنان، هنوز جنبه های ناشناخته زیادی وجود دارد. این مطالعه با هدف میزان وضعیت همسرآزاری و برخی عوامل مرتبط با آن در شهر اصفهان صورت گرفت.
این مطالعه از نوع مقطعی می باشد که جامعه پژوهش آن را کلیه زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر اصفهان در سال 1390 تشکیل می دهند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه خودایفای محقق ساخته بود که روایی و پایایی آن مورد محاسبه قرار گرفته بود. داده ها توسط نرم افزار آماری SPSS-18 با سطح اطمینان 95% تحلیل شد.
شایع ترین خشونت اعمال شده علیه زنان گروه هدف خشونت عاطفی با 82/52 درصد بود. شیوع خشونت کلامی در این مطالعه 69/47 درصد، خشونت مالی 38/35 درصد و خشونت جسمی 87/24 درصد بود. نتایج نشان داد که زنان خانه دار بیشتر در معرض خشونت های خانگی قرار دارند. همچنین نتایج نشان داد که انواع خشونت علیه زنان بر حسب تحصیلات یکسان نیست. مهمترین علل بروز همسرآزاری و سوء رفتار به ترتیب خستگی و بی حوصلگی همسر (38/37%)، بهانه گیری همسر (14/30%)، بدبینی شوهر (54/16%)، دوستان و آشنایان و دخالت آنان (9/9%) و حاضر جواب بودن زن (04/6%) بود.
میزان خشونت خانگی بالا بوده و جای نگرانی دارد. بهترین راهکار پیشنهادی برای کاهش خشونت خانگی علیه زنان، آموزش است. آموزش مهارت های زندگی در مدارس، مراکز بهداشتی درمانی و بخصوص رسانه ها می تواند موثر باشد. استفاده از مراکز مشاوره و ترویج فرهنگ مشاوره در بین زوجین نیز اهمیت ویژه ای دارد.